.jpg)
Een aantal nummers op deze schijf kennen we al van de eerdere EP’s. Zo staan van de live EP Skullbashing Battles vijf nummers in de studioversie op de plaat en stond één daarvan (‘In A Flash’), ook al op de debuut EP. Opvallend is dat de studio-uitvoeringen weinig verschillen van de live versies, zodat het zeer waarschijnlijk lijkt dat ook in de studio alles live is ingespeeld. De bekende nummers zijn ook nu weer een lust voor het oor en wederom doen ze heel erg aan Slayer denken.
Behalve de vijf bekende nummers staan er ook nog zeven nieuwe nummers op dit knetterende schijfje. De nieuwe songs sluiten perfect aan bij wat we al kennen zodat het misschien niet verrassend meer is, maar goed uitgevoerde thrashmetal is altijd lekker. De door de band aangehaalde Pantera-invloed is goed hoorbaar in het ultrazware ‘Arrival’, waarin de met een ruige strot gezegende Peter Rovers (Rove) nog wat zwaarder brult en inderdaad een beetje de kant van Phil Anselmo opgaat. Maar het is vooral de strakheid en de gierende gitaarsolo die aan Pantera doet denken. In ‘The Burning Damned’ gaat het dan wel weer behoorlijk richting Slayer net zoals in ‘Deadline’ en ‘Written In Sand’ dat overigens ook weer zo een flitsende gitaarsolo bevat. Het ultragroovende ‘Soulspin’ heeft dan weer dat Panteragevoel. Wat een prachtig en retestrak nummer is dit.
Zoals al eerder gezegd is er helemaal niets mis met de thrashmetal van Ripsaw, en ondanks dat Slayer en Pantera de grootste inspiratiebronnen zijn, en Ripsaw dus absoluut niet origineel is, kun je zeggen dat ze de grote voorbeelden al redelijk benaderen. Daarbij spat de spelvreugde en liefde voor deze muziekstijl aan alle kanten van dit bevlogen schijfje af.
.jpg)
Dollarqueen - CircusDe schrik slaat uw recensent om de oren bij het horen van de openingsklanken...
.jpg)
The Peas Project - Power & Romance Waar een duo vaak hele intieme liedjes aan zich laat kleven, vormt het elftal...