De EP opent nog vrij sterk met het nummer Naar Huis. Bij het horen van dit nummer speelt de vergelijking met BLØF meteen op. Het tweede nummer van de EP Springvloed opent stevig met elektrische gitaar en laat meteen een heel ander geluid horen dan het openingsnummer deed. De eerdere vergelijking met BLØF gaat hier niet meer op. Naarmate het nummer vordert wordt duidelijk dat een pakkende melodie en vooral ook overtuigende zang ontbreekt. De stem van zanger Ron De Ruiter mist overtuigingskracht en charisma en is daardoor te vlak en te monotoon. Het nummer Station vormt met 5”37 het langste nummer van de cd en is ook mede daardoor het moment waarop ik afhaak. In Station wordt duidelijk dat de muziek van halte 5 alle kanten uitgaat, behalve de goede. Muzikaal gezien is het niet eens onaardig, maar het totaalplaatje is te vrijblijvend om na één luisterbeurt nog steeds te kunnen boeien.
De meeste nummers staan bol van de beeldspraak. Springvloeden en woestijnen zijn er nodig om alledaagse dingen te verwoorden. Dit komt de geloofwaardigheid niet ten goede. Men slaagt er niet in om de Nederlandse taal op een dusdanige manier te gebruiken, dat de teksten overtuigend en gemeend op de luisteraar overkomen. Nu is al vaker gebleken dat het Nederlands zich niet heel goed leent om rockliedjes in te schrijven en ook deze poging van Halte 5 overtuigd ons niet van het tegendeel.
Er wordt volop geëxperimenteerd met allerlei stijlen. De ene keer wordt er een scheurende gitaar ingezet, de andere keer een lieflijke accordeon. Maar wat nu het geluid van Halte 5 is? Daarop moet ik, ook na het luisteren van deze vijf songs, het antwoord schuldig blijven.
Madder Mortem - DesiderataDacht u net als ik dat Madder Mortem een death-metal band was? Dan ben ik...
Morphia - Fading Beauty Morphia is een Nederlandse band die al ruim 10 jaar, nu sinds 1995, aan de...