Wie een beetje op de hoogte is van het werk van Sabaton, kan op zijn klompen aanvoelen hoe Civil War klinkt. De band klinkt nog steeds als Sabaton, maar dan met een andere zanger. De stem van Johansson vertoont enige gelijkenis met die van Ronnie James Dio, al doet hij soms wel heel erg zijn best om op de grote kleine man te lijken. Een goede zanger is de Johansson zeker, maar soms is het wat te veel aangedikt.
De elf songs plus één cover klinken als een klok, maar zijn verder weinig verrassend. Afwisselend slepend dan wel noest doorhakkend baant Civil War zich een weg. Wanneer het tempo omhoog gaat, zoals in ‘My Own Worst Enemy’ en ‘First To Fight’, klinkt de band verfrissend. In de slepende stukken probeert de band iets teveel als Black Sabbath te klinken. Van die band komt dan ook de cover ‘Children Of The Grave’ langs, welke het niet haalt bij het origineel en een heus skip-momentje is. Verder horen we in opener ‘King Of The Sun’ ook nog eens een wel heel erg opzichtig gejatte Black Sabbath-riff.
‘Rome Is Falling’ valt op door de rustige ingehouden stukken, maar het meezing refrein is eigenlijk te vrolijk. ‘I Will Rule The Universe’ (over Napoleon) klinkt als Sabaton (vooral het toetsenwerk) en het mooiste nummer is met voorsprong het stuwende ‘Lucifer’s Court’ dat ook weer van die ingehouden stukken bevat.
Wisselend is het resultaat dat Civil War op ons loslaat. Zes prima muzikanten brengen songs die over het algemeen degelijk zijn, maar nooit echt tot euforie leiden. Het goede geluid en het fraaie artwork verdienen een dikke pluim. Fans van Sabaton kunnen dit schijfje blind aanschaffen.
.jpg)
Minotaurus - The CallWanneer je geconfronteerd wordt met een Duitse band die volgens eigen zeggen...
.jpg)
Devon Sproule & Mike O`Neill - Colours Devon Sproule , singer-songwriter pur sang, een muzikante in wiens muzikale...