Het brein achter Knarsetand is autodidact Martijn Holtslag (1992, Markvelde): producer, dichter, rapper en wereldverbeteraar in één. Deze omschrijving doet vermoeden dat hij iemand is die niet echt kan kiezen. Dat zou ook best eens de oorzaak kunnen zijn van het feit dat hij met Knarsetand een tienkoppige band opgericht heeft. De leden van de band bespelen allerlei verschillende instrumenten waaronder drums, toetsen, gitaar, bas, contrabas, keytar, luchtalarm en er is zelfs een complete blazerssectie. Een eclectische en volle bezetting waar een uitdagende taak voor ligt: het vormen van een eenheid.
De band kenmerkt zich niet alleen door de vele instrumenten, ze verwerken ook verschillende stijlen binnen hun nummers. Met de openings- en teven ook de titeltrack zou de band de aandacht kunnen pakken van zowel de liefhebbers van metal als die van dubstep. Over een dikke dubstepbeat komt zangeres Miou Amadée met haar lange halen, waarmee ze aan de bekende zangeressen van de bands Within Temptation en After Forever doet denken.
Om de boel meteen op scherp te zetten volgt na de zware electronische openingstrack meteen een salsa nummer getiteld ‘No Importa’. Ook deze track eindigt weer in een electronische dansbeat waarmee de band aantoont het salsa ritme, een drum ’n bass beat en een dubstep wobble te kunnen laten samensmelten. Hetzelfde truckje halen ze op “Realise Paraside” uit met een reggaebasis en op “Gypsy Parade” met gypsy muziek.
Zo lijkt het erop dat alle negen bandleden die Martijn vergezellen een stijl mochten kiezen om te verwerken in een nummer. Meestal levert zo’n gebrek aan eenheid in stijlen een album op wat alle kanten op gaat. Bij Knarsetand is dit absoluut niet het geval. Ska, gypsy, drum ’n bass; alle stijlen worden verbonden door de overheersende dansbaarheid die dit album kenmerkt. In negen nummers spat het debuut van de Twentse band uit je speakers en je kan wel stellen dat het overkoepelende thema gewoon ‘feest’ is.
Knarsetand is voor elk wat wils, maar wat ze vooral doen is keihard knallen. Staan ze deze zomer op een festival waar je heen gaat, dan is het zeker aan te raden te gaan kijken. Dit moet wel los gaan!
.jpg)
Pixies - Indie CindyTussen 1987 en 1991 bracht de Amerikaanse band Pixies een viertal...
.jpg)
Amatorski - From Clay To Figures Het komt niet vaak voor dat een album precies zo klinkt als de cover doet...