De basis van elk nummer is een funky baslijn, à la Red Hot Chili Peppers. Dit mengen ze echter met metal-achtige drums en noisey gitaarpartijen. De sfeer in de nummers zou omschreven kunnen woorden met termen als wringend en moeilijk, zoals in de tracks “Grijze Invasie” en “Kakafonie”. Niet heel erg prettig om naar te luisteren dus en bovendien is het allemaal niet heel erg bijzonder.
De teksten worden niet echt over de begeleiding heen gezongen, maar gigantisch droog over de muziek heen gesproken. En dat allemaal met dat Brabants accent. De teksten gaan over het alledaagse leven en de band kent geen taboes of enige vorm van schaamte. Neem bijvoorbeeld het eerste nummer “Dat Zei Je Moeder”, waarin de band het volgende zingt: ”Zaterdagnacht was een lange nacht / Zaterdagnacht was een lekkere nacht / Ik had niet moeten komen / Ik had niet moeten gaan / Maar er was plaats voor eentje voor / En eentje achter / Dat zei je moeder”. Voor andere nummers valt het enigszins moeilijk te peilen waar het nou precies over gaat, bijvoorbeeld in “Maffia” of “De Oude Ptt” en zo nu en dan is het ook niet helemaal goed te verstaan (“Relativeer”).
Origineel is het zeker, experimenteel ook, maar echt lekkere, leuke, of toegankelijke muziek is het niet. Je houdt ervan of je houdt er niet van, maar de vraag is bij hoeveel mensen dat eerste het geval is. De sfeer in de muziek is ietwat naar en onprettig – wat bij een band als Radiohead volledig op zijn plaats is, maar wat bij Dada’s Troost door de lompe zang ook niet mooi is of een bepaald gevoel oproept. Voor selecte liefhebbers is het wellicht leuk, maar echt luistermuziek is het niet.
.jpg)
Gravel Town - From GraceHet succes werd Gravel Town al vrij snel in de schoot geworpen. De meeste...
-1.jpg)
Opeth - Pale Communion Mikael Åkerfeldt is een verwoed verzamelaar van vinyl, waarbij zijn...