De Limburgse taal waarin de nummers worden gezongen kan uw recensent helaas niet ontroeren, maar het geeft wel een soort huiselijk en gezellig gevoel. Afgezien van het Limburgs zijn de twee muzikanten erg goed. Ze weten met hun muziek, of het nou covers zijn of niet, een hele rustige en gemoedelijke sfeer te creëren. Buiten het feit dat het grootste gedeelte covers zijn, weten de twee de liedjes toch nog heel eigen te maken. “Lantaarn” is bijvoorbeeld een cover van The Lau, maar dan bijzonder fraai en op hun eigen manier verwerkt tot een versie met rustige piano en gitaar.
De samenhang van het album klopt, wat knap is van de twee muzikanten, aangezien het niet allemaal oorspronkelijk zelfgeschreven tracks zijn. Veel nummers zijn een soort verhaaltjes - dat verklaart de titel van de plaat - die op zichzelf best interessant zijn. Sommige nummers worden door hun eenvoud echter saai en op een gegeven moment gaat het album daardoor vervelen. Drie liedjes zijn wel zelf geschreven, waaronder “De Gouwe Race”, dat gaat over een wielerwedstrijd. In deze track zit dan wel weer wat meer pit, wat het album minder saai maakt.
Met hun vierde plaat De Verteller laten Paul van Loo en Ivo Rosbeek horen wat ze in hun mars hebben: het maken van liedjes en het bedenken van bijzondere arrangementen en vertalingen voor nummers die ze oorspronkelijk niet zelf schreven. Het album is hier en daar wat saai, maar alle songs op zich vertellen een mooi verhaal en creëren een kalmerende en gemoedelijke sfeer. Een ruime voldoende is voor dit album zeker op zijn plaats.
.jpg)
Sanctuary - The Year The Sun DiedEen van de metal releases van 2014 waar het meest naar is uitgekeken is...
.jpg)
Haley Bonar - Last War Een eeuwenoude wet in de entertainmentindustrie leert ons: always leave your...