Hij beziet stilte - oftewel het ontbreken van een klank of geluid - als een belangrijk onderdeel van een compositie. Dat hoor direct al op openings- en titelnummer ‘This Is Not For You’. Al na de eerste piano aanslagen hoor je even niets. Het aldus gecreëerde start-stop moment trekt direct de aandacht en je moet beslissen of je hiernaar wilt luisteren of niet. Zoals hij al aangeeft – het zal niet iedere luisteraar aanspreken.
Alle muziekstukken zijn door hem thuis in Yorkshire opgenomen en dat geeft het geheel een intiem gevoel mee. Dat gevoel wordt versterkt als je bemerkt dat het album vol staat met odes aan oude bekenden en overleden vrienden. Je hoort dat hij de juiste intonatie zoekt bij de betreffende persoon. Het aan Tommi Grönlund opgedragen ‘Désinance IV.1’ is minder extreem dan de opener en hier hoor je hoeveel aandacht hij geeft aan het behouden van de melodie. Met de prachtig free-style jazz op het kleine ‘Dissemble’ getuigt hij zijn liefde voor de Noord-Ierse componist Brian Irvine.
Op ‘For Francesca’ horen we hem voor het eerst op cello in de achtergrond. Dat volgt hij op met ‘The Mirror And Its Fragments’, waar de cello juist overheerst en de piano heel spaarzaam wordt beroerd. Met het onrustige ‘Precipice/Precis’ weet hij met piano en cello het avontuur op te zoeken en zijn beide instrumenten aan elkaar gewaagd. Het meest bijzondere muziekstuk is toch wel het afsluitende ‘Dedicated To You, Because You Were Listening’. Zijn hommage aan Britse jazzpianist, Keith Tippett is een enkele galmende toon die steeds herhaald wordt, waardoor je het gevoel krijgt naar de piano in de woonkamer van Bourne geleid te worden.
Pure harmonie en compositie hoor je op ‘Only When It Is’ dat hij opdraagt aan zijn overleden docent Bill Kinghorn. In het eerbetoon op UKJazzNews.com vertelt hij: “Bill’s approach was concerned with uncovering the principles by which something worked, applying one’s own language to that, and then finding one’s own voice as a result of the hard work.” En dat hoor je hier terug – Bourne toont respect, lef en innovatie in dit zelfopgelegde stuk huiswerk.
Geen wonder dat hij terugkeert naar zijn eerste liefde, de piano. Het geeft hem een helende werking en daarom verbaast het niet dat hij verloren vrienden en oude bekenden in herinnering roept. ”This is the healing bit of the process for me – that’s why I sit at the piano. It’s a place of trust. It’s always there, and will always be there. ” Nu komt de vraag: is het iets voor jou, denk je?
Molchat Doma - Belaya PolosaBen je boven een bepaalde leeftijd? Dan is de kans groot dat je nog nooit van...
Steve Wynn - Make It Right Steve Wynn is een muzikant die al in vele waters heeft gezwommen....