Het eerste hoofdstuk getiteld The Bourgeoisie And The Rebel draait voornamelijk om Prince en Madonna. De titel van het hoofdstuk is dan ook afkomstig uit Madonna’s nummer Music. De carrières van zowel Prince als Madonna worden in deze essays scherp geanalyseerd.
Het tweede hoofdstuk heet The Book I Read. Hierin wordt een aantal boeken besproken. Van één van de essays vraag ik me af waarom het in Perfect Day is opgenomen omdat het besproken boek maar weinig raakvlakken met popmuziek heeft. De andere boeken die worden zijn vooral biografieën van popmuzikanten zoals David Bowie en David Crosby.
Het derde hoofdstuk In The Dutch Mountains is geheel gewijd aan Nederlandse Artiesten. Zo zijn er vijf essays over Herman Brood, maar ook Krezip en Ilse DeLange komen aan bod. Het hoofdstuk sluit af met interviews met Barry Hay (Golden Earring), Huub van der Lubbe (De Dijk), Maarten van Roozendaal en Ellen ten Damme. Vooral de interviews met Barry Hay en Huub van der Lubbe zijn erg interessant en schijnen een (voor mij) nieuw licht op deze artiesten.
In het vierde hoordstuk Picture This wordt werk van popfotografen Anton Corbijn en Annie Leibovitz besproken. Het wordt duidelijk dat de beide fotografen een totaal verschillende aanpak hebben en ook dat Joost Zwagerman een grote voorkeur heeft voor onze landgenoot Anton Corbijn. Ook worden verschillende foto’s beschreven en dat vind ik wat minder zinvol. Een foto zegt immers meer dan duizend woorden, dus kun je de foto’s beter bekijken dan ze beschrijven. Gelukkig is er ook een aantal foto’s in het boek opgenomen.
Het laatste hoofdstuk heet New York, London, Paris, Munic…., een regel uit de hit Popmuzik van M. Dit hoofdstuk behandelt uiteenlopende zaken en personen uit de popmuziek zoals Michael Jackson, Kurt Cobain, dEUS en Live8. Ook zijn er twee essays opgenomen over de dood van Theo van Gogh. Bij zijn herdenking werd het nummer Perfect Day gedraaid en dit heeft daardoor voor Joost Zwagerman een heel andere betekenis gekregen.
Tenslotte volgt nog een ‘bonustrack’. Dit is geen essay over popmuziek, maar een verhaal over sex, drugs en inderdaad rock ’n’ roll. Waarom dit verhaal in Perfect Day is opgenomen is mij volstrekt onduidelijk omdat het niets toevoegt aan de essays.
Perfect Day is al met al een goed en interessant boek over popmuziek. Joost Zwagerman heeft niet alleen een prettige schrijfstijl, hij heeft ook nog eens veel verstand van popmuziek. Tijdens het lezen kom je veel te weten over de verschillende besproken artiesten. Ook kom je te weten wat de schrijver zelf wel en niet goed vindt. Dit heeft voor en nadelen. Zijn herhaalde opmerking dat Never Mind The Bollocks van de Sex Pistols nu niet meer om aan te horen is, zal hem door veel popliefhebbers niet in dank worden afgenomen. Een ander minpuntje is het soms nogal intellectuele taalgebruik. Verder bevinden de besproken artiesten zich in heel verschillende genres van de popmuziek. Dit betekent dat je wel vrij een brede smaak moet hebben ze allemaal goed te vinden en over ze te willen lezen.
Ondanks deze minpunten is Perfect Day echter zeker het lezen waard.
PN - Through Satin Veils Gropes DesireEven denk ik dat ik een nieuwe Neurosis plaat in mijn cd-speler heb gestopt....
An Pierlé & White Velvet - White Velvet De schrik sloeg me om het hart, toen ik An Pierlé & White Velvet ontving....