VERSLAG: Ozzfest 2002

Ozzfest verslag deel 2

Het is zaak voor de band hun geloofwaardigheid bij het metal-publiek te behouden. Metalheads hebben namelijk vaak niks op met succesvolle ""top-40 bands"". De band is duidelijk gemotiveerd. Het is natuurlijk ook een hele eer om als enige Nederlandse band een plaats op het hoofdpodium krijgen. Het optreden is goed en strak, hoewel het geluid af en toe te wensen laat. De band heeft de laatste tijd een hoop geleerd. Omdat de gitarist die normaal gesproken de zware mannenstem voor zijn rekening neemt een keelontsteking heeft, doet George Oosterhoek van Orphanage de grunts die dag. Een leuke show. En de sneeuw die bij het laatste nummer (Ice Queen natuurlijk) in de lucht wordt geschoten doet het erg goed op deze warme dag.
Tegelijkertijd geeft het eveneens Nederlandse Callenish Circle aan select gezelschap van connaisseurs alvast een warming-up voor het thrash geweld van Slayer wat na Within Temptation op het hoofdpodium zal beginnen. Dit wordt op authentieke wijze gedaan. De heftige en snelle metal voorzien van dubbele bassdrums en begeleid met het geluid van een zessnarige basgitaar biedt een welkome afwisseling op het podium voor Nederlandse beginnende bands. Met het spelen van ""When the lady smiles"" wordt zelfs een soort ode gebracht aan de moeder aller Nederlandse rockacts.

Slayer wordt (traditioneel) enthousiast onthaald met veel geroep en gekrijs. Deze smeekbedes worden vrijwel direct verhoord aangezien al snel in de set klassiekers als War Ensemble en Post Mortem ingezet worden. Tussen de bekende nummers door wordt wat nieuwer werk van God Hates Us All gestopt, maar de ""hits"" voeren vandaag duidelijk de boventoon. Kerry, Jeff en Tom zijn worden tijdelijk weer door Dave vergezeld, wat het feest der herkenning alleen maar groter maakt. Van een concert van Slayer weet je eigenlijk altijd wat je kunt verwachten. Een stoere rechtdoorzee attitude, weinig woorden en gewoon spelen, sterke composities met regelmatig een (rommelige) gitaarsolo. Slayer laat zien na bijna twee decennia nog steeds te kunnen thrashen als geen ander en terecht nog steeds geliefd is onder haar trouwe aanhang. De band weet ook dondersgoed wat het publiek wil en sluit dus ook af met een van de meest aangevraagde metalnummers (en plaag van menig metal DJ) aller tijden: Angel Of Death.

Agrésion heeft behoorlijk geflyerd op Ozzfest. Iets wat wellicht niet geheel onnodig is als je grotendeels tegelijk met Slayer geprogrammeerd staat. De metal van deze van origine Venezuelaanse band heeft een crossover randje, maar is vooral dankzij het drumwerk en puurdere metal gitaarriffs te hard om in een adem genoemd te worden met de vele hedendaagse cliche crossoverbandjes die als paddestoelen uit de grond lijken te schieten.