VERSLAG: Exit Festival 2011

Festivalinfo was aanwezig op Exit Festival 2011 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 54 foto's.

VERSLAG: Harm Groustra  

1234

Dag 1

Bladeren, bladeren en nog eens bladeren. De lucht is even onzichtbaar en dat allemaal dankzij een kleine trap naar beneden. Een trap naar een vallei waar de muziek helemaal niet belangrijk is. Sterker nog: de muziek is eigenlijk gewoon kut, maar de lokatie maakt het allemaal de moeite waard. Een fort. Muren, trappen, bomen en een uitzicht om tranende ogen van te krijgen. We herkennen Hey Jude in een bizar slechte salsa versie. Maar op het podium staan vier dames in hotpants met allemaal dezezlfde blouse aan. Of wij ook het podium op willen klimmen om mee te dansen. Waarom ook niet? Lekker gaan krijgt hier een nieuwe betekenis. Welkom op Exit, het festival waar eigenlijk elk levend wezen een keer bij op bezoek geweest moet zijn.

Om iets verlaat alsnog met de deur in huis te vallen: Exit is het gaafste festival dat je ooit zult bezoeken. De locatie is zo wonderschoon dat erover schrijven even belachelijk is als de Sertaki dansen om uit te drukken hoe gaaf de Macarena is. Een onmogelijke zaak dus. Gelukkig spelen er ook bands, die zich een stuk makkelijker lenen voor een kleine pennenvrucht. Het zijn ook niet de minste artiesten die hier in Servie het podium opklimmen. De eerste dag, met Arcade Fire, Pulp, Deadmau5 en Joris Voorn is zelfs een nagenoeg perfecte festivaldag. Win Butler en Jarvis Cocker lijken een weddenshap afgesloten te hebben om de festivals in ons land zo lang mogelijk te vermijden, maar hier staan ze gewoon doodleuk achter elkaar op het podium.

De show van Arcade Fire is een stukje uitgekleed in vergelijking met andere festivals vanwege het kleinere podium, maar de biscoopborden in Amerikaanse jaren ’70 stijl doen hun werk goed. Vanaf het moment dat de Suburbs-scene met een groep fietsende jongetjes voorbij flitst is het raak. Win Butler en de zijnen stappen het podium op met Ready To Start om vervolgens een dik uur te overdonderen. Met een man of zeven op het podium is het jammer dat de blazers van No Cars, No Go uit de toetsen moeten komen, maar dat is de band na een waanzinnige vioolpartij een paar minuten later alweer vergeven. Het blokje Suburbs / Month Of May is zo sterk dat elke Arcade Fire hater overstag zou gaan en het vervolg met Neighborhood #3 en #2 is zo sterk dat zij die Win Butler eerder nog doodswensten een half uur later over het festivalterrein koketteren in een Arcade Fire-shirtje. Een meer dan geslaagde opener van het festival.

Vervolgens is het lang wachten op Jarvis Cocker en Pulp. Met duizenden Britten in het fort belooft het een klein volksfeest te worden, maar voor het zover is, dient er eerst nog het een en ander uitgezeten te worden. Al is dat niet allemaal even vervelend. De vuurwerkshow vanaf Mainstage is om je vingers bij af te likken zo vet. Een show die even mooi als bizar is: het mag een wonder heten dat er geen gewonden vallen. Stukken vuur dwarrelen neer op de weide en de explosies zijn zo hard dat gehoorbescherming op een zeker moment meer dan wenselijk is.
Het geintje met het vuurwerk heeft waarschijnlijk even veel geld gekost als dat er nodig zou zijn om de overleden Beatles tot leven te wekken en ze te strikken voor een reunieshow, maar we moeten het doen met een eerbetoon aan de jarige Ringo Starr in de vorm van Yellow Submarine, ingezet door Jarvis Cocker. Ook vermakelijk, net zoals eigenlijk alles dat uit de mond van Cocker komt dat is. Een volstrekt overbodige lasershow voor Pulp daargelaten, is het optreden een groot feest namelijk. Oude krakers als Disco 2000, This Is Hardcore en Feels Like The First Time gaan erin als zoete koek en de explosie tijdens de laatste climax van Common People komt aardig in de buurt van de vuurwerk eerder.

Op naar het volgende hoogtepunt: Deadmau5 en de Dance Arena. Het podium is eigenlijk al zo mooi dat de artiest bijna bijzaak wordt, maar ondertussen draait de DJ, die zich vandaag vooral op een uitgeklede manier zonder masker, maar gewoon met een petje, laat zien, een van zijn hardste sets ooit. Na een rustig begin met veel techno besluit hij dat het tijd is om Novi Sad helemaal op zijn kop te zetten met snoeiharde dubstep. Een beetje makkelijk misschien, maar het werkt wel. De echte explosie volgt dan ook als hij Tetris met nintendobeat en be-la-che-lijk harde bas inzet.

Naarmate de set van de Canadees vordert, dien zich in de vorm van de zon een gratis volgende headliner aan. Wie op zoek is naar het echte festivalgevoel, moet een keer in zijn leven de zon zien opkomen bij de Dance Arena op Exit Festival. Kippenvel terwijl het alweer bijna dertig graden is. Duizenden feestende mensen die zich allemaal bewust zijn van het feit dat ze zich in een magische situatie bevinden. Exit is headliners die je in Nederland niet krijgt, maar nog meer is Exit een bizarre opeenstapeling van emotie. Het fort, de podia, de ambiance, het weer en de mensen maken het echt bijzonder.

De zonneschijn en het daarbij behorende extatische gevoel daargelaten: ook rond een uur over zeven is er nog veel meer te doen op het terrein in Novi Sad. Bijvoorbeeld op de niet voor niets zo genaamde Happy Novi Sad Stage. Girl Unit blies er een paar uur terug een volgelopen vallei omver, maar in het ochtendgloren is het podium helemaal fantastisch. De ochtend is er voor de dolende zielen. Eenzame hyena’s, op zoek naar een stuk vlees om het en groupe te verscheuren. Een plek waar loners los gaan, maar toch één zijn. De zon nog even achter de grote muur die de groep scheidt van de dansende massa daarachter. We dansen de ochtend in.

1234

FOTOGRAFIE:

12345
 foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011  foto Exit Festival 2011
 
12345
 
festival logo

PITCH FESTIVALDe debuuteditie van PITCH Festival is een groot succes. Het Amsterdamse...

festival logo

DIJKPOP 2011