VERSLAG: Ieperfest 2011

Ieperfest 2011: dag 3

Death Before Dishonor geeft volgende week een headline-show in Vlaanderen, maar staat ook vandaag op het podium. Met de uitspraak ‘laten we gaan feest’ begint frontman Brian McClean het optreden lekker positief. De Amerikanen staan, mede door een last-minute wisseling, vandaag helaas erg vroeg geprogrammeerd. ‘Ik weet dat het vroeg is, maar voel je vrij om rond te gaan rennen en te stage-diven’ en een zondagmiddag-pit is een feit. De mannen hebben veel nummers om te spelen, maar eindigen met een cover van ‘Boston Belongs To Me’ van punkrock-grootheden Cock Sparrer. Het viertal krijgt veel mensen aan het zingen, maar uitbundig gedanst wordt er momenteel nog niet echt.

Door ‘wat problemen’ laat frontman Dylan Richter weten gewisseld te hebben met de voorgaande groep. For The Fallen Dreams stond in 2010 (maart en december) nog in België, maar het heeft niet enorm geholpen bij de speeltijd. De mannen staan redelijk vroeg geprogrammeerd en hierdoor is ook de reactie niet enorm uitbundig. ‘Ik weet dat jullie moe zijn, maar ik wil dat iedereen die kan bewegen, nu gaat bewegen’, roept de getattoeerde zanger. De Amerikaanse melodic hardcore wordt wisselvallig ontvangen, maar het bederft niet het plezier van het viertal. De mannen sepelen nieuwe en oude nummers en eindigen met meezinghit ‘Brothers In Arms’.

Kvelertak stond in 2010 reeds op het festival en heeft destijds veel vrienden gemaakt. De rock & rollers hebben namenlijk veel bekijks. De frontman Erlend Hjelvik begint zijn show in een leren cowboy-jasje en doet hem vervolgens alweer uit; gekleed in een dikke behaarde buik zingt hij ons toe. De Noorse groep heeft slechts een wapenfeit uitgebracht, waardoor ze zichzelf wat lijken te beperken, maar gelukkig zijn ze nog altijd enthousiast over de nummers. Het zestal is enorm aan het groeien en blijkt gemakkelijk een groot publiek te kunnen inpakken. Het uiterlijk oogt misschien niet serieus, maar de muziek is gewoonweg enorm serieus te nemen.

Na een korte soundcheck – waarbij frontman Nuno Pereira herhaaldelijk provocerend ‘sausage’ roept – begint A Wilhelm Scream met spelen. De Amerikaanse melodic hardcore band stond in februari nog in Vlaanderen, maar komt het vandaag nog even overdoen. ‘We zijn erg blij om terug te zijn. Hoe is het met jullie? We hebben helaas wat nummers moeten schrappen door de technische problemen’, de technische problemen zijn gelukkig niet hoorbaar en de muziek wordt goed ontvangen. Het vele gepraat haalt soms de vaart uit het optreden, maar de relatie tussen het publiek en het vijftal is vandaag hierdoor erg goed. Het is stage-diven en meezingen tot de laatste minuut.

De 41-jarige zanger Zoli Téglás stond vorige week nog met Pennywise in Vlaanderen, maar doet het vandaag met Ignite. De Amerikaanse hardcoreband is nog altijd aan het touren rond Our Darkest Days uit 2006 en beweert binnenkort écht met een nieuw wapenfeit te komen. Een voorproefje krijgen we helaas niet en vooral de klassiekers worden gespeeld. De keuze om ook ‘Sunday Bloody Sunday’ van poprockband U2 te spelen is misschien wat vreemd, maar het past goed bij de boodschap van het zestal. De getallenteerde frontman komt regelmatig met goede toespraken en bewijst dat ze veel meer zijn dan lekkere muziek.

De absolute headliner is The Dillinger Escape Plan. De Amerikaanse mathcoreband deed onlangs maandenlang een tournee met Deftones door Canada en Amerika, maar krijgt vandaag de grote eer om het festival te komen afsluiten. De groep begint twintig minuten later met ‘Farewell, Mona Lisa’ en creëert meteen chaos. Het vijftal blaast al het voorgaande weg met hun hoeveelheid energie en volume. Mensen beklimmen het podium, scheuren hun shirts stuk en trekken hun broek naar beneden; iedereen gaat door het lint. De mannen eindigen vandaag hun Europese tournee en de meeste instrumenten worden dan ook vernield wanneer afsluiter ‘43% Burnt’ wordt gespeeld. Verward blijft het publiek achter.

Na drie dagen vol met hardcore-muziek kun je de stilte weer waarderen. De festivalorganisatie hoopt vooral dat de bezoekers de levensstijl (recyclen en veganistisch eten) doorzetten, maar de kans hierop is nihil, het is een feit dat de meeste gewoonweg voor de muziek zijn gekomen. De gecreëerde piep in de oren kan nog even blijven hangen tot februari 2012, want sinds 2008 wordt er ook een Ieperfest-wintereditie gehouden. Het is een uitgeklede versie, maar daardoor niet minder interessant voor de genreliefhebbers. Ook Ieperfest 2012 kan niet snelgenoeg komen.