VERSLAG: Lowlands 2012 - dag 1

Festivalinfo was aanwezig op Lowlands 2012 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 43 foto's.

Naar het Lowlands 2012 - dag 2 verslag

VERSLAG: Janske van den Broek  

Vrijdag 17 augustus 2012

Lowlands 2012. De weersvoorspellingen waren ongekend. Genoeg drinken en verkoeling zoeken was het devies. Aan Cloud Nothings de eer om af te trappen in de India. De opkomst is meer dan behoorlijk, iets wat doorgaans niet iedere opener is gegund. Met hun noisy indierock grijpen ze het publiek direct bij de strot. Wat opvalt is dat er live nog furieuzer wordt gespeeld als op het toch ook niet malse album Attack on Memory, welke eerder dit jaar verscheen. Prijsnummer van deze plaat Wasted Days (lengte ongeveer 9 minuten), wordt live nog langer gerekt en vormt de perfecte brug richting het laatste bevlogen deel van de set.

'Wij komen nooit meer bij elkaar!', maakte Refused duidelijk tijdens hun break-up in 1998. 14 jaar later zijn de zaken omgedraaid en staan de Zweedse hardcore-punkers naar hun mening veel te vroeg op de dag geprogrammeerd. Hun muziek wordt nog steeds als toonaangevend beschouwd binnen de hardcore-wereld, maar het gros van de hedendaagse Lowlands-gangers zat toen nog in de box of speelde met poppen. Dat valt af te zien aan de matig gevulde Grolsch-tent. Neemt niet weg dat Refused een strakke set vol snijdende punk neerzet. Wie hardcore denkt, denkt raggen, maar de Zweden bewijzen verder te kunnen kijken. Theatrale aspecten en rustigere nummers zorgen voor de welkome afwisseling.

In de namiddag speelt de uit Londen afkomstige singer-songwriter Ed Sheeran in de Alpha tent die zich gevuld heeft met tienermeisjes. Met zijn debuutalbum + heeft hij in een zeer korte tijd veel hits op zijn naam gezet en daarom mag hij vandaag zelfs in de grootste tent van Lowlands spelen. Helaas heeft hij geen bandleden meegenomen en moeten we het doen met Sheeran, zijn gitaar en zijn Looppedaal . Met een extra lange versie van ‘Give Me Love’ opent hij zijn optreden. Natuurlijk volgen zijn hits ‘You Need Me, I Don’t Need You’, ‘Drunk’ en ‘Lego House’ welke allen uit volle borst worden meegezongen door het uitzinnige publiek. In zijn oranje T-shirt zingt en rapt hij alsof het zijn laatste optreden ooit zal zijn. Het publiek smult er van en als hoogtepunt wordt er natuurlijk het nummer ‘The A-Team’ gespeeld. Een top optreden, alleen misschien moet Sheeran de volgende keer toch zijn band meenemen zodat hij het publiek niet tot vervelends toe tijdens ieder nummer mee hoeft te laten zingen.(JvdB)

De Alpha-tent blijkt een maatje te groot voor The Gaslight Anthem. Frontman Brian Fallon lijkt vooral in het begin van de set moeite te hebben om zijn stemgeluid op orde te krijgen. Hun punkrock met folk-invloeden is simpelweg te eentonig om een uur lang te boeien. Dat het hoogtepuntje van de set een cover blijkt te zijn (House of the Rising Sun van The Animals), zegt genoeg. Een andere band die weinig indruk weet te maken, is The Antlers. Na twee schitterende platen, Hospice en Burst Apart, blijkt dat hun dromerige indie te breekbaar is voor een hete festivaldag als deze. The Antlers is een band die je rustig in de herfst/winter in een kleinere zaal moet gaan bekijken. De India-tent stond nog niet eens voor een derde vol en met een lichte pijn in het hart moet ik bekennen dat ik de mensen geen ongelijk geef.

De excentrieke Canadese Patrick Watson speelde in 2007 en 2009 al eerder op Lowlands en is dit jaar terug met zijn nieuwe album Adventures in Your Own Backyard. Zijn optreden varieert veel van muziekstijlen. Het is een mix van rustige, intieme ‘kampvuur’ liedjes waarbij hij samen met zijn bandleden speelt en zingt met behulp van één microfoon waar zij allemaal omheen staan. Ook horen we tussendoor vele hardere nummers waarbij de energie van het podium af spat. Er worden verschillende bijzondere instrumenten gebruikt waaronder een tandenborstel en een I-Phone die gebruikt worden tijdens het gitaarspelen en zo wordt er ook een zaag bespeeld. Watson vermaakt zich en lacht om zijn eigen grapjes en veranderd de setlist gewoon omdat hij er zin in heeft. Een zeer gevarieerd en verrassend optreden.(JvdB)

Singer-songwriter en surfer Ben Howard mag zich vandaag als één van de populairste acts van Lowlands benoemen. In de afgelopen maanden is hij niet meer weg te denken uit de Nederlandse hitlijsten en dit is te merken aan de grote opkomst in de Grolsch tent. De pas 25-jarige Engelsman heeft met zijn album Every Kingdom een gevarieerd aanbod aan vrolijke en mooie festivalnummer op zak. Deze laat hij vandaag met alle vreugde vanuit het publiek met alle liefde aan hen horen. Samen met zijn jeugdvrienden India Bourne op cello en bas en Chris Bond op de drums weet hij al voordat hij is begonnen met spelen het publiek al op zijn kop te zetten. Howard speelt onder andere ‘Old Pine’, ‘Only Love’ en als grote publieksfavoriet natuurlijk ook ‘Keep Your Head Up’. Howard en het publiek vormen samen één en het optreden is daarom één van de hoogtepunten van deze eerste dag van Lowlands 2012.(JvdB)

Terwijl het warme zonnetje langzaam onder gaat staan de heren van Bloc Party op het hoofdpodium in een overvolle Alpha tent. “Do You Believe In Love?” roept leadzanger Kele Okereke naar het publiek. Een luid gejuich volgt als antwoord en hiermee is de toon is gezet. Met laserlampen over het publiek heen horen we onder andere ‘This Modern Love’ en ‘She’s Hearing Voices’ , maar het zijn vooral de oudere hits die goed in de smaak vallen. Ook worden er nummers van het nieuwe album Four (wat volgende week uit komt) gespeeld, welke ook goed worden ontvangen door het enthousiaste publiek.(JvdB)

‘Free Pussy Riot’ staat er op een spandoek wat op het podium hangt. De band Feist is duidelijk ook voor de vrijlating van de Russische band Pussy Riot. Een aparte verschijning is deze Canadese singer-songwriter Leslie Feist. Met haar band en haar achtergrondkoortje speelt ze een verzameling aan zweverige nummers en wat harder werk. Het is een vreemd gezicht, vooral omdat haar jonge achtergrondkoortje wat bestaat uit drie dames gekleed in oversized jurkpakken zich soms geen houding weet te geven. Ze zingen samen in één microfoon, twee danser en de middelste staat er een beetje tussen te dagdromen. Feist probeert met veel moeite het publiek mee te laten zingen, maar dit komt totaal niet van de grond. Een apart optreden van Feist. Misschien had ze in een kleinere tent of ander festival beter tot haar recht kunnen komen.(JvdB)

De band die momenteel op geen enkel Nederlands festival mag ontbreken zijn Will Rendle en zijn mannen, beter bekend als Will & The People. Onlangs zetten ze nog de Converse Stage op Pinkpop op zijn kop en vanavond is Lowlands aan de beurt. Terwijl in de Alpha tent The Black Keys het podium onveilig maken spelen zij in de veel kleinere India tent waar zij duidelijk nu al te populair voor zijn. Tot ver buiten de tent staat het publiek mee te dansen. Omdat de heren geen setlist hebben gemaakt noemen ze alle nummers van te voren op. Helaas worden er in de eerste helft van de set vrijwel alleen maar langzamere nummers gespeeld waardoor het optreden nog niet echt de gewenste energie krijgt. Pas wanneer het nummer ‘Those Eyes’ wordt gespeeld gaan de voetjes van de vloer en krijgt het publiek waarvoor ze gekomen zijn. Wanneer Will geheel onverwachts een duik in het publiek neemt verwond hij twee vrouwelijke bezoekers waarvan er eentje zelfs met brancard wordt afgevoerd. Gelukkig valt de schade achteraf mee. Vrolijke reggae en ska nummers komen voorbij en het publiek en de band feesten vol enthousiasme. Het hoogtepunt is natuurlijk de zomerhit ‘Lion In The Morning Sun’ waarbij zelfs Will’s kleine broertje op het podium verschijnt. Will & The People bewijst ons ze geen eendagsvliegen zijn en waarom ze niet mogen ontbreken op de vele festivals deze zomer.(JvdB)

Er lijkt geen einde te komen aan de opmars van The Black Keys. Op deze vrijdagavond als headliner in de Alpha, binnenkort op de bühne van de reusachtige Ziggo Dome. De mannen uit Ohio scoren hit naar hit, maar het publiek moet geduld hebben voor ze de allergrootste kneiters te horen krijgen. Dan Auerbach en Patrick Carney zijn straight edge. Geen onnodige poespas, maar wel pakkende liedjes. Dat is ook meteen de grote kracht van de band: sterkje liedjes schrijven. Pakkende gitaarriffs. Een fijne zangstem vol emotie. The Black Keys zijn absoluut geen alledaagse headliner. Men kan niet hossen, er is geen fanschare van duizenden mensen die speciaal voor deze band komt. Maar toch staat de tent vol en slaat de muziek aan. Afgezien van een matig middenstuk, kunnen we spreken van een geslaagd optreden. Eruit knallen met hits als 'Tighten Up', 'Gold on the Ceiling' en natuurlijk 'Lonely Boy'. Ik geef het ze te doen.

FOTOGRAFIE: Caroline Homburg   Luuk Denekamp  

1234
The Black Keys foto Lowlands 2012 - dag 1 The Black Keys foto Lowlands 2012 - dag 1 Ewert and the Two Dragons foto Lowlands 2012 - dag 1 The Black Keys foto Lowlands 2012 - dag 1 The Black Keys foto Lowlands 2012 - dag 1 The Black Keys foto Lowlands 2012 - dag 1 The Black Keys foto Lowlands 2012 - dag 1 Bloc Party foto Lowlands 2012 - dag 1 Bloc Party foto Lowlands 2012 - dag 1 Bloc Party foto Lowlands 2012 - dag 1 Bloc Party foto Lowlands 2012 - dag 1 Ed Sheeran foto Lowlands 2012 - dag 1
 
1234
 
festival logo

LOWLANDS 2012 - DAG 2Dag twee van Lowlands 2012 is een feit. Het belooft een nog warmere dag dan...

festival logo

HUNTENPOP 2012 Huntenpop is weer begonnen en de weersvoorspellingen doen ons geloven dat er...