VERSLAG: Graspop Metal Meeting 2002

Graspop verslag deel 1

Zaterdag is de tweede dag van Graspop. Op vrijdag spelen er verdeeld over de twee marquee tenten 14 bands, ondergetekende haakt echter dit keer pas zaterdagochtend in. De metal van Evergrey klinkt traditioneel, maar doordat het geluid wat iel is slaat het niet echt aan. Op de momenten dat het keyboardgeluid opzwelt en zelfs overstuurd klinkt, groeit ook het enthousiasme onder het publiek.

Haastig gespoed is zelden goed. Met .Calibre gaat het wel erg hard. De bandleden zijn ongetwijfeld oprecht en komen op een gepaste manier bescheiden en sympathiek over. Toch zou de felle muziek, welke een mengeling tussen hardcore, emocore en crossover betreft, beter tot zijn recht zijn gekomen op het hardcorepodium. Hopelijk komen deze mannen (mij) snel overtuigen met een clubtour, want door de wind verwaait zowel de muziek als de goede intentie.
Hoewel de hardcorefans hebben kunnen uitslapen (het programma in de tent begint pas tweeënhalf uur na dat op het hoofdpodium), slaan de verrichtingen van Subzero pas gedurende het optreden aan op het publiek. De set wordt kort gehouden waardoor ook van Dismember nog een stuk meegepakt kan worden. Het geluid is bij deze death-metal band is walgelijk slecht afgesteld. Een brij van slecht gestemde gitaren en een basdrumvel klinkend als een stuk tempex zorgen voor een slechte indruk. ""Are you ready to die"" vragen de Zweden. Nou nee, niet als het zo moet.
Op Waldrock fungeerde Tristania als perfecte afsluiter van een sfeervolle tent. Op Graspop staat de in populariteit terecht sterk groeiende Noren op het hoofdpodium. Te veel licht en te weinig sfeer zorgen voor een wat minder indrukwekkend optreden. Het decolleté van de zangeres en het kapsel van de zanger leiden menigeen af van waar het om gaat: de enorm hoge uithalen en mooie afwisseling van zangstijlen van de twee zangers en zangeres. Volgende keer gewoon in de tent, dat is veel mooier.

Bij Arch Enemy is het geluid gelukkig goed. Bij beluistering van het meest recente album van deze Zweedse death-thrashers, ging ik er van uit dat, zoals eigenlijk altijd het geval is, een erg stoere kerel zo behoorlijk aan het grunten was... Arch Enemy is nog niet zo groot als dat zij waarschijnlijk zullen worden, velen worden dus vandaag op Graspop nog verrast door het feit dat zo een aantrekkelijke blondine (gekleed in een sexy t-shirtje) dit geluid schijnbaar moeiteloos produceert. Haar aanwezigheid is duidelijk geen gimmick.