VERSLAG: Lowlands 2013 - dag 3

Lowlands 2013 - dag 3

Voor de liefhebbers van London Grammar begint Lowlands dag 3 met een domper, want de band heeft afgezegd. Gelukkig is SOHN bereid gevonden om de India-tent te openen, en wat is een betere manier om wakker te worden dan met hun lome beats, synths en dromerige zang? Als een OMD op valium blijft het tempo laag, maar ondanks dat weet de band de aandacht van de helaas matig gevulde India moeiteloos vast te houden. Tijdens het optreden gaat de zon schijnen. Het belooft weer een mooie dag te worden.

Een vraag die opkomt bij het kijken en luisteren naar The Boxettes is waar die diepe bas toch vandaan komt. Op het podium staan namelijk vijf jonge meiden die geheel a capella een show weggeven waarin r&b, house, dubstep en breakbeat voorbij komen. A capella. Zonder instrumenten. Een sterke troef hierbij is vrouwelijke wereldkampioen beatboxen Bellatrix die moeiteloos de meest dansbare beats neerlegt, maar de rest van de dames kan er ook wat van. Nadat de verbazing over wat deze dames vocaal neerzetten is weggeebt, blijkt dat ze ook nog eens een aantal sterke nummers hebben. Daarnaast draaien ze de handen niet om voor 'Waiting All Night' van Rudimental met wat Destiny's Child er doorheen. Het applaus in de Lima-tent is ovationeel. En die dreunende bas? Die komt gewoon uit een leuk meisje dat verlegen lacht als ze wordt toegejuicht.

In de Grolsch mag het Kodaline uit Dublin laten horen of ze meer zijn dan de volgende Coldplay-kloon met een hit op 3fm. De indiepop ligt goed in het gehoor, dus tot zover niets bijzonders. Maar dan wordt er een mandoline tevoorschijn getoverd waardoor de Ierse roots van de band naar voren komen. En spelen ze nou een countrynummer? Dit zijn de dingen die verrassen, en als je dan verder luistert blijkt 'All Comes Down' toch wel met reden een enorme hit te zijn. En ja, afsluiter 'All I Want' heeft wel wat weg van Coldplay, maar dat mag de pret niet drukken.

Haim heeft nog geen album op zak, maar er is al een flinke buzz gaande rond de drie dames en heer. Het aantal fucks dat tussen de nummers door de microfoon schalt doet vermoeden dat dit geen katjes zijn om zonder handschoenen aan te pakken. Af en toe trekken ze fel rockend van leer, maar ze laten niet na om ook funky uit de hoek te komen zoals bij single 'Forever'. De pauzes tussen de nummers zijn soms nog wat lang, wat tijdens het stemmen uitmondt in een spontaan stukje 'Ice Ice Baby', maar dit zijn slechts kleine haperingen in een optreden dat doet uitkijken naar het debuutalbum.

Na een aantal jaar afwezig geweest te zijn is Fall Out Boy terug met een nieuw album, Save Rock And Roll. Er vanuit gaande dat de titel niet ironisch bedoeld is, is het vreemd te merken dat de vlam tijdens het optreden in de Alpha niet echt in de pan slaat. Wellicht is de band moe van het vele touren. Zo is duidelijk te horen dat zanger Patrick Stump bij het snelle gedeelte van 'This Ain't A Scene, It's An Arms Race' volledig buiten adem is. De reeds bekende cover van 'Beat It' is leuk, maar verder is het een weinig opzienbarend optreden.

Misschien is het Bo Ningen uit Japan die rock & roll kunnen redden. De bandleden zien er uit alsof ze zo uit een Japanse horrorfilm komen; de hoeveelheid haar op het podium is indrukwekkend. Volledig compromisloos mishandelt het viertal hun instrumenten terwijl zanger/bassist (of zangeres/bassiste, dit is voor een leek niet ondubbelzinnig vast te stellen) Taigen Kawabe bezwerende gebaren maakt en demonische gezichten trekt. Het is niet te horen dat de band deze morgen pas uit Japan is aangekomen. In ruim een half uur komt er van alles voorbij, van noise tot vuige riffs, maar wat in ieder geval helder is: dit is rock & roll!

Foals opent met de instrumentale 'Prelude' van het meest recente album Holy Fire. Hierna volgt een verzameling nummers die als overeenkomt heeft dat er allemaal een lekkere beat in zit. Dat wil niet zeggen dat Foals simpele dansmuziek maakt. Hun nummers zitten ingenieus in elkaar, en zelfs een polyritmische passage heeft nog een lekkere puls. Het weekend is bijna ten einde, iedereen is moe, maar bij Foals worden er nog flink wat danspasjes gemaakt.

Afgezien van Slayer valt er voor de metalhead weinig te beleven op Lowlands. Gelukkig is er nog het Franse Gojira om daar wat aan te doen. Met hun technische death metal walsen ze door de India heen. De band speelt hun niet-eenvoudige muziek enorm strak, wat voor een groot deel te danken is aan drummer, of liever: drumbeest Mario Duplantier. Wat hij presteert achter zijn drumstel is bijna bovenmenselijk. Nummers als 'Oroborus' en 'L'Enfant Sauvage' vallen goed bij het uitbundig headbangende publiek. Zanger Joe Duplantier (broer van) vertelt dat hij zich tijdens het rondlopen over het terrein een beetje zorgen maakte over het gebrek aan metalheads. Gelukkig blijkt zijn zorg ongegrond. Er zijn er genoeg, en die hebben een indrukwekkend optreden meegemaakt.

Het is aan Nick Cave & The Bad Seeds om de Alpha op deze zondag af te sluiten. Gekleed in zwarte pakken beginnen ze rustig met 'We No Who U R'. Snel hierna is Cave al voor het podium te vinden om 'Jubilee Street' zo dicht mogelijk bij het publiek te zingen. The Bad Seeds spelen stoïcijns door, met uitzondering van multi-instrumentalist Warren Ellis die als een bezetene tekeer gaat op zijn viool. De meest indrukwekkende nummers zijn 'Stagger Lee' en 'Higgs Boson Blues'. Hier balanceert Cave op dranghekken, ondersteund door diverse handen, en zingt hij het publiek bezwerend toe. De band gaat van rustig naar snoeihard en weer terug en creëert zo een indrukwekkende spanning. Met het prachtige 'Into My Arms' wordt het optreden en het programma in de Alpha beëindigt. Een mooie afsluiter.

Veel mensen kochten kaartjes zonder te weten wat er kwam, en hoe dichter Lowlands naderde, hoe meer kaarten er her en der te koop werden aangeboden wegens de zogenaamd tegenvallende line-up. Desondanks was het soms moeilijk om te kiezen tussen alle grote en kleine namen die er speelden, want ook dit jaar was er weer veel moois te zien. Hoogtepunten waren oudgedienden als Nine Inch Nails en Nick Cave & The Bad Seeds, en nieuwelingen als Imagine Dragons, John Coffey en The Boxettes. Tot volgend jaar.