VERSLAG: Into The Great Wide Open 2013 - dag 2

Zaterdag

De zaterdag is niet volop zonnig, maar het valt zeker niet tegen. De campingdiscokater slaat helaas wel hard toe. Wie hoopt wakker te worden bij de Allah-Las had beter een frisse duik in de Noordzee kunnen nemen. Het is zeker niet slecht, maar wel zo onderkoeld dat het niet boeit. Opwinding is ver te zoeken, zelfs voor de dames die in eerste instantie onder de indruk waren het hipstergehalte op het podium.

Gelukkig is er Traumahelicopter! Op de tokkelbaan mag iedereen rustig blijven zitten zegt de band, om vervolgens meedogenloos te gaan rammen. Even lijken de 30 plussers in de war, maar al snel doet iedereen mee. De heli dendert over het terrein evenals de zanger en gitarist, die tot ver op de duin een feestje bouwen. Nu ben je wel wakker.

Parquet Courts mag het stokje overnemen en het tempo ietsje omlaag brengen. Het is punk dus het mag rammelen aan alle kanten en dat doet het ook. De zang is de eerste drie nummers niet om aan te horen zo vals. Gelukkig duurt een gemiddeld punknummer maar een paar minuten. Het duurt dan ook even voordat er een schifting ontstaat tussen hen die dit trekken en zij die liever iets anders gaan doen. Wie blijft vindt dat alles goed komt.

Op het sportveld krijgen we de volledige Fakkelbrigade te zien. De lat is gisteren hoog gelegd door Typhoon, dus er is werk aan de winkel. ITGWO heeft de brigade een week lang in een huisje gezet en ze staan dan ook ontspannen op het podium. Eerst alleen Sticks en A.R.T., dan Typhoon met zijn broer, gevolgd door Rico en Freez. Er komt van alles voorbij uit ieder repertoire. Het grootste feestmoment is voor 'Hoedenplank' van Opgezwolle en Typhoons gabberbeats. De mannen laten zien dat ze nog steeds in de voorhoede van de Nederlandse hiphop staan. Rauw, altijd verstaanbaar en intelligent. Een glorieuze triomftocht.

Tussen de eettentjes in het bos spelen de mannen van Nouveau Velo een opvallend energieke set op de platte kar. De zanger, tevens drummer, gaat er geen moment bij zitten en dat werkt aanstekelijk. De een beetje op Joy Division lijkende muziek van het trio gaat erin als koek. Evenals de tussendoor te nuttigen pizza.

De tokkelbaan hult zich in duisternis alsof The Black Angels erom gevraagd hadden. Hun zware psychedelische rockgeluid past uitstekend bij dit moment van de avond. Met fel licht van achter de band en felle stroboscopen wordt het effect alleen maar beter. De songs blijven niet echt hangen, maar dat maakt niet uit bij deze setting. Af en toe ontwaren we zelfs een vleugje Doors. Zeker de moeite waard en erg jammer voor de mensen die het misten omdat ze een uur op hun mosselen met friet moesten wachten.

Meer rock staat ons te wachten op het sportveld bij Miles Kane. Basrock wel te verstaan, want de van de Arctic Monkeys geleende bassist staat zo hard dat vrijwel alles erachter verdwijnt. Het energieniveau ligt erg hoog wanneer Miles er aan de lopende band uptempo rocknummers doorheen jaagt. Britpop in overdrive, Paul Weller op speed, of zoiets. Het gevolg is dat het simpelweg wat teveel van het goede is voor de mensen op het veld. Als alles hard is verlies je dynamiek. Jammer, want op Pukkelpop kon hij het wel.

Kitty, Daisy & Lewis weten een stuk beter te doseren. Vrolijk swingende rock & roll met ruimte voor uitgebreide mondharmonica solo's. Ze weten de sfeer terug te brengen in de zaterdagavond. Overigens is de vaste festival DJ St. Paul mede verantwoordelijk voor de sfeer op het sportveld. Met goed op de artiesten afgestemde muziek houdt hij het veld warm tussen de optredens door. Een (sf)eervolle vermelding is op zijn plaats.
Wie nog niet moe is kan weer swingen in de Bolder, of de nachtelijke kunstwerken die her en der in het bos verstopt zijn gaan bekijken. Kampeerders kunnen zich opmaken voor een nacht die eindigt met regen.