VERSLAG: Eurosonic 2015 - donderdag

Donderdag

Op woensdag moesten de Groningse studenten er al een beetje aan wennen dat ze de stad niet meer de baas zijn deze week, maar op donderdag barst het feest pas echt los. Op wat toch nog altijd de eerste ‘echte’ dag van het festival lijkt, staat Groningen weer helemaal in het teken van nieuwe muziek in plaats van dertien bier voor een tientje in de apres ski bar. Of misschien toch beide.

Reden tot feest is er in ieder geval genoeg op de donderdag. Eigenlijk alle acts die Festivalinfo bezoekt vandaag zijn raak. Op volgorde van goed naar geweldig een overzicht.

Seinabo Sey moet het vooral van het verrassingseffect hebben: een wat oudere Indiase vrouw die eruit ziet alsof ze zich het liefst in het meest verlaten putje van Zweden opsluit om jarenlang alleen te zijn. Des te groter is de euforie in de zaal als blijkt dat ze over een waanzinnige strot beschikt. De eerste seconden staart het publiek dan ook vooral vol ongeloof opzij naar zijn buurman. Hoewel de show na verloop van tijd een beetje inzakt, is het met smart wachten op een album.

De show van Ella Eyre even later is vooral een meevaller omdat ze niet door de mand valt als zangeres. Ze is misschien de enige zangeres op het festival die zowel de hits als de stem heeft om een internationale superster te worden. Wel blijkt dat de eerste twee singles (Comeback en If I Go) een stuk beter zijn dan de rest van haar materiaal. Maar het enthousiasme en de livezang heeft ze in ieder geval. Nog iets meer tijd om een album vol hits te schrijven en het komt wel goed met Ella.

Een stukje verderop doet Kiasmos rond half een ‘s nachts het licht uit in Grand Theatre. Het nieuwe project van componist Olafur Arnalds (die de handen ineenslaat met electroman Janus Rasmussen). Een combinatie die ontzettend goed werkt. Kiasmos schommelt tussen wat hardere house en techno en krijgt de handen een uur lang massaal de lucht in. Op festivals als PITCH nu al een van de mustsee acts. Want daar moeten ze natuurlijk spelen.

Maar het absolute enige onbetwiste hoogtepunt van de Eurosonic-donderdag begint om kwart voor tien ‘s avonds in een ramvol Simplon: Years & Years. Op voorhand een inkoppertje, aangezien de band net als bijvoorbeeld Ellie Goulding en Adele in het verleden bovenaan het jaarlijkse BBC Sound Of lijstje eindigde, maar na drie kwartier spelen is het de mooiste goal van de avond. Alles klopt aan de show. Van de originaliteit (Sean Paul meets The xx), tot de frontman (tevens acteur met rollen in Great Expectations en God Help the Girl) tot de hits.

Een paar jaar geleden speelde Bastille in dezelfde zaal. Ook toen wisten de mensen die er waren: dit wordt een hit. En met alleen dit optreden is de donderdag eigenlijk al met vlag en wimpel geslaagd. En dan moet James Bay morgen nog komen.