VERSLAG: Paaspop Schijndel 2015 - zondag

Festivalinfo was aanwezig op Paaspop Schijndel 2015 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 70 foto's.

Naar het Paaspop Schijndel 2015 - zaterdag verslag

VERSLAG: Sarah Oranje  

Paaspop - zondag

Het eerste zomerfestival van 2015 is toe aan de laatste dag. De hoofdjes zijn wat brakker, maar de laarzen mogen inmiddels uit en de zon straalt alsof ie denkt dat het augustus is. Met een biertje (of een verse jus) in de hand is het goed toeven in Schijndel.

Iedereen die Simone heet of een Simone kent wordt wakker bij The Kik. De Nederlandse beatband, die zijn bekendheid toch vooral dankt aan de DWDD optredens van zanger Dave von Raven, past goed bij de zonnige festivaldag. De simpele maar catchy liedjes doen het glazuur van ieders tanden barsten. Dat maakt niet uit, want ook met tanden zonder glazuur kun je prima fluiten.

Mister & Mississippi bracht op nieuwjaarsdag hun tweede album We Only Part To Meet Again uit. De titeltrack is een zware ode aan de overleden moeder van één van de bandleden. Hoewel de thematiek van het album op het eerste gezicht niet matcht met een festival, zet het Amsterdams-Utrechtse viertal een bijzonder indrukwekkende set neer. De dynamiek van het album wordt op het podium uitvergroot en grijpt je naar de keel. De donkere tent doet Mister & Mississippi goed en de band bezorgt de oplettende luisteraar kippenvel op deze zonnige dag. Storende factor is het feit dat deze band vindt dat er geen frontman is. Voor de gelegenheid neemt drummer Samgar deze rol op zich, maar ook de onoplettende kijker ziet dat vooral zangeres Maxime barst van de star quality.

Een feest der oppervlakkigheid is het bij vaste Paaspop act The Flexican en Sef in Stardust. De set is speels, dansbaar en voorspelbaar. Sef snapt nog niet helemaal wat een hypeman is en straalt vooral uit dat hij een verloren rapper is. De talenten van The Flexican als producer vallen niet te onderschatten en mixen kan hij als geen ander, maar op de voorgrond van een podium hoort hij niet thuis.

In de Apollo is het de beurt aan Douwe Bob om indruk te maken op het Paaspop publiek. Tweede album Pass It On komt volgende maand uit en de titeltrack valt alvast goed. Meezingen doet het kletsende publiek niet, maar de combinatie van televisiefaam, goeie looks en een goed gejatte sound doen het goed bij jong en oud. De Amerikaanse invloeden zijn onmiskenbaar, net als de kwaliteiten van zijn band, maar de eigenheid is ver te zoeken bij deze beste singer-songwriter. Paas it on.

Sven Hammond heeft het soul-deel van de naam laten vallen en ingewisseld voor vaste zanger Ivan Perotie. Het is een prima optreden van een prima band die je ook goed in een buurthuis had kunnen zien. De nummers blijven niet hangen maar het album zou een prima moederdagcadeautje zijn. Het is een optreden waarin veel open deuren worden ingetrapt. Meer kun je wellicht ook niet verwachten van een band die een naam kiest met zowel het genre als het belangrijkste instrument erin verwerkt.

Na de overdaad aan orgels is het tijd voor herrie bij Yellow Claw en Mr. Polska, wier shows we door uitpuilende tenten helaas hebben moeten missen. Dan is het de beurt aan Dotan, waar we gelukkig net op tijd zijn, in tegenstelling tot de rij die zich voor de Apollo vormt. Het is wat makkelijk om te zeggen dat de meeste nummers van Dotan op elkaar lijken, maar ze leunen stuk voor stuk op hetzelfde trucje. Dat vindt het Paaspop publiek prima, want ze praten toch wel overal doorheen. Twee korte pauzes in het groepsgesprek worden ingezet voor Home en Hungry. Het optreden van Dotan is vooral ongemakkelijk en niet aangepast op een festivalsetting. Als dit de generale repetitie is voor Dotans Ziggo Dome show, waar hij 17.000 mensen zich wil laten voelen alsof ze bij een huiskamerconcert zitten, kunnen we stellen dat die huiskamer eerder een peuterspeelzaal is.

Dan gaan we door bij dEUS, die een veel vollere tent hadden verdiend. De Belgen zetten een intense show neer waarbij de bijzonder getalenteerde lichtman ook zeker niet te onderschatten is. Zoals een echt goede band betaamt, spelen Tom Barman en consorten de zaal langzaam bijna leeg. Dat heeft helaas ook te maken met het slechte geluid, waar meer bands dit weekend mee kampen, en een geïrriteerde frontman. Dat deert niet voor de fans in de Apollo, die Suds And Soda, Instant Street en Hotel Lounge moeiteloos slikken.

Tweede orgelband van de dag is Orgel Vreten in de Restolounge. De band begon als een interessant project, laten we het een rap battle voor orgels noemen. Inmiddels zijn de heren van het concept afgestapt en maken ze redelijk saaie orgelmuziek. Twee weken geleden kwam het album Komrad uit maar interessante composities zijn er niet op te vinden. Desondanks werkt dit prima in de Restolounge, dat naast een podium ook gewoon een eettent is. Noem het een muzikaal frietje met: prima voor een zondagavond, lekker koken doen we morgen wel weer.

Eén van de weinige buitenlandse acts op het hoofdpodium zijn The Kooks. De Britten brachten een halfjaar geleden hun meest recente album Listen uit en als je dat niet wist ligt dat niet aan jou. Ondanks dat gaat de gitaarmuziek en het karakteristieke zanggeluid van zanger Luke Pritchard er prima in. De meezingers zijn vooral afkomstig van het eerste album en de Ooh La’s zijn tot ver buiten de tent te horen. Seaside wordt klein en akoestisch ingezet, Naive blijft een meezinger en vanaf de eerste tel gaat Paaspop los op She Moves In Her Own Way. The Kooks zijn het trucje nog niet verleerd. En staat Dotan daar nou te bassen?

Aan de andere kant van het terrein verliest Lonely The Brave het van het hoofdpodium. Zonde, want dit is misschien wel de interessantste band van het festival. Met debuutalbum The Day’s War speelde de band al een handjevol keren in ons land, en voorlopig zijn we nog niet van ze af. Ondanks de halflege tent wil Lonely The Brave elke ziel overtuigen en worden de aanwezige weggeblazen door de bizar zuivere en krachtige zang van frontman David Jakes. Geef de man een flesje peroxide en hij kan zo mee met Biffy Clyro.

In het theater zijn The Dirty Daddies de laatste live act van deze Paaspop. De band bestaat vooral uit leden van Destine, witte kleren en veel tatoeages. Het is hits pompen wat de klok slaat bij deze coverband, die het trucje afkeek bij Memphis Maniacs. Alles is meezingbaar, liedjes duren niet langer dan een minuut, het is strak gespeeld en in hapklare brokjes verpakt. In de categorie plat vermaak valt er niet over de kwaliteit te praten en is het een prima festivalact.

Er achteraan geplakt sluit Singlefeestje de theatertent af. Het concept is simpel: kies een singletje (cd, geen vinyl) uit de bakken, geef ‘m aan de DJ en wacht tot er ruimte is om een minuutje ervan slecht te mixen door andere hitjes heen. Paaspop is moe en papa wil naar huis: Singlefeestje is geen groot publiek gegund. Geen nood, ze zijn deze zomer moeilijk te missen.

FOTOGRAFIE: Irwan Notosoetarso  

123456
Lonely The Brave foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag Lonely The Brave foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag July Talk foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag July Talk foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag July Talk foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag July Talk foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag Michael Prins foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag Michael Prins foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag Michael Prins foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag Michael Prins foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag The Gentle Storm foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag The Gentle Storm foto Paaspop Schijndel 2015 - zondag
 
123456
 
festival logo

30X20 MINUTEN FESTIVAL 201530 bands, 2 minutenshows op pinguïnradio.nl om één droom uit te laten komen:...

Paaspop

PAASPOP SCHIJNDEL 2015 - ZATERDAG Warm was het allerminst, maar de tweede dag van Paaspop Schijndel was net zo...