VERSLAG: Holland International Blues Festival 2016

Holland International Blues Festival; dag één

Johan Derksen is naast voetbalanalist en tv persoonlijkheid ook een groot fan van de betere Amerikaanse muziek. Zijn naam duikt altijd prominent op in het programmaboekje van het Groningse TakeRoot festival, maar de man organiseert ook concerten in de North Sea Jazz Club en Grolloo. Grolloo? Een klein dorpje in Drenthe dat vooral bekendstaat als de voormalige woonplaats van Nederlands grootste blueszanger; Harry Muskee. Johan Derksen was de manager van Cuby & The Blizzards. De band waarmee Harry Muskee Nederland veroverde. Enkele jaren na het overlijden van de Nederlandse blueslegende organiseert Derksen een grootschalig festival in zijn woonplaats.

De organisatie lag niet volledig in handen van Johan Derksen. Hij ging in zee met de organisatoren van festivals als het Curaçao North Sea Jazz Festival. De lokale gemeenschap verzorgt aanvullend de catering. Hoewel Derksen in het begin schermde met namen als Eric Clapton, bleken deze toch niet over te halen om naar Drenthe af te reizen. Met bands als de Tedeschi Trucks Band, Beth Hart en Bonnie Raitt stond er echter genoeg moois op het programma om dit eerbetoon aan Harry Muskee op te zoeken.

Op de vrijdagavond staat er met drie bands een gevarieerd programma op het podium. Stoere rockchick Ana Popovic trapt de allereerste editie ooit af. De gitariste heeft een stevige band meegebracht. Deze presenteert een geluid dat funk, blues en rock in een blender gooit. Op haar hoge hakken gooit Popovic de ene na de andere solo eruit. Het geluid staat knoeperhard, maar eenieder is in één klap in de blues stemming gegooid. Deze dame doet zeker niet onder voor alle gitaristen die dit weekend nog op het programma staan.

Jools Holland heeft zijn gebruikelijke Rhythm & Blues Orchestra meegebracht. Deze is aangevuld met verschillende vocalisten. Beth Rowley maakt de meeste indruk met een adembenemende versie van ‘Drown In My Own Tears’. Je vraagt je af waarom deze zangeres nooit een groter publiek heeft weten te bereiken. Daarnaast swingt de boogiewoogie met Ruby Turner en zorgt het vingervlugge pianospel van Jools Holland voor menig dansje. De reggae met de skalegendes van The Selecter zorgt ook voor een vrolijke bedoeling, maar voelt tegelijk redelijk misplaatst binnen de context van een bluesfestival.

Beth Hart heeft altijd op de loyaliteit van haar Nederlandse fans kunnen rekenen. Tijdens de dalen van haar carrière kon ze hier nog zalen vullen. In november staat Beth Hart in de Heineken Music Hall. Deze avond is nu al uitverkocht. Mede dankzij de samenwerking met Joe Bonamassa groeide de muziek van Beth Hart de laatste jaren erg. Dat vertaalt zich vandaag ook op het podium. Binnen enkele minuten heeft de zangeres al een band met het publiek opgebouwd. Haar rauwe rockstem wordt zorgvuldig ingezet. Soms zingt Hart fluisterend om op de juiste momenten een krachtige uithaal te verzorgen. De setlist is redelijk ingetogen en wordt daardoor des te meeslepender. Een fantastische versie van ‘I’d Rather Go Blind’ maakt het nummer meer sexy dan je ooit gehoord hebt. Hart sluit de avond emotioneel af achter de piano. Het nummer ‘My California’ wordt opgedragen aan haar echtgenote. Het is een prachtige afsluiting van een zeer succesvolle eerste dag die hoofdzakelijk in het teken staat van stoere rockchicks!