VERSLAG: Couleur Cafe 2016

Zaterdag

Het programma van Couleur Café begint altijd aan het einde van de dag. Dat geeft goed de gelegenheid om het centrum van Brussel overdag te verkennen. Rond de klok van vijf is het vervolgens aangenaam bijkomen met Julian Marley. De negende zoon van Bob Marley brengt heerlijk lome reggae. De muziek is perfect gespeeld. Julian zijn stem heeft een relaxedheid die iedereen gelijk in de stemming brengt voor de reggae. Uiteraard wordt er afgesloten met een Bob Marley klassieker. ‘Exodus’ krijgt het hele veld aan het dansen.

Jamie Woon moet het ook van zijn loomheid hebben. De elektronische soul van deze Brit is geworteld in langzame elektronische ritmes die goed bij een zonnige dag passen. De zon schijnt, maar Jamie Woon weet nergens te bekoren. Het optreden is helaas redelijk saai. Iets vergelijkbaars gebeurt vervolgens op mainstage met Morgen Heritage. De reggaegroep staat al jarenlang aan de top van haar genre. Dit jaar won Morgan Heritage nog een Grammy voor haar nieuwste album. Dit album flirt met verscheidene muziekstijlen. Live springt het vandaag van pop ritmes via traditionele reggae naar de ska. Zo nu en dan duikt er nog aanvullend hiphop op. De ritmewisselingen maken het moeilijk je volledig over te geven. Het stemgeluid van Peter Morgan klinkt monotoon en weet daardoor nauwelijks te boeien.

De massaal toegestroomde Senegalezen geven zich echter een stuk gemakkelijker over aan Youssou N’Dour. De muzikant heeft misschien wel de beste stem van het Afrikaanse continent. Enkele jaren lag de focus van N'Dour op zijn politieke carrière. Hij laat vanavond horen dat hopelijk de muziek de komende jaren weer de boventoon gaat voeren. De band heeft even tijd nodig voordat deze goed op gang is gekomen. Als dat eenmaal zo is dan swingt het geheel uit haar voegen en met name de drumsolo’s krijgen de bezoekers goed aan het dansen.

Vervolgens blijf je door dansen op deze zaterdag. Eerst zijn het de Cubanen van Elito Reve Y Su Charangon die een swingend salsa feest bouwen. De band kent veel muzikanten. Naast de zangers is er zelfs ruimte voor een stukje rap. Een verrassende muziekstijl die aangenaam aansluit op deze dag. Net zo verrassend en sterk is de balkan van Goran Bregovic. Zijn band staat er strak gekleed bij. Bloedserieus en kalm speelt men vervolgens een lange setlist met opzwepende balkanmuziek. Hoewel de band de kalmte zelf is, ontaard het publiek al snel in een kolkende massa inclusief moshpits. Tussen de onbekende nummers zijn het klassiekers ‘Bella Ciao’ en ‘Kalashnikov’ die ervoor zorgen dat er nog iets mee te zingen valt.

De La Soul pakt groots uit met een band bestaande uit tien muzikanten. De blazerssectie past goed bij het soulvolle geluid van deze hiphopgroep. Het optreden begint kalm met enkele mindere bekende De La Soul nummers. Zodra echter hits als ‘Ooh’ en ‘All Good?’ gespeeld worden gaat het dak eraf. Het is kundig zoals het optreden naar deze momenten toe bouwt. Hoewel vooraf de headline positie ietwat ambitieus leek voor deze hiphopgroep, laat De La Soul horen nog steeds relevant genoeg te zijn om een festival af te sluiten!