VERSLAG: Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2017 - Vrijdag

Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2017 - Vrijda

Op de Prison Stage staat Zwitserland's meest succesvolle band in de startblokken: Krokus. Geen enkele andere Zwitserse rockband verkoopt wereldwijd meer albums dan Krokus. De band heeft meer dan 14 miljoen platen verkocht en flink getourd. De set wordt geopend met ‘Long Stick Goes Boom’, waar tussendoor een couplet van The Who’s ‘Pinball Wizard’ wordt vertolkt. Zanger Marc Storace heeft aan het eind van het nummer een lange stick in zijn handen, erg toepasselijk voor dit nummer. Vervolgens klinken er weer bekende geluiden; de band speelt namelijk het welbekende ‘American Woman’ van The Guess Who. Ondanks dit moet het publiek nog wel opgewarmd worden. Marc Storace roept naar de mensen achteraan: “This is no fucking picknick. This is a hardrock show!” Eigen nummers als ‘Hellraiser’, ‘Screaming In The Night’ en ‘Bedside Radio’ passeren de revue, waarna Neil Young’s 80’s nummer ‘Rockin' In The Free World’ de menigte laat zingen en dansen. Krokus heeft al bijna 40 jaar voor kwalitatieve hardrock gestaan, maar leunt vanavond veel op covers. Zo sluit Krokus de set af met ‘Quinn The Eskimo (The Mighty Quinn)’ van Bob Dylan. Ondanks het feit dat bijna de helft van de nummers niet van hen is, weet Krokus het publiek goed op te warmen voor afsluiter Ghost.

Alcatraz heeft voor de tiende editie flink uitgepakt, want niemand minder dan Ghost is de headliner van de vrijdag. De Zweedse band sluit vanavond de Prison Stage af en dit belooft een groot spektakel te worden. Een kwartier voor aanvang begint de intromuziek van Ghost al te spelen en wordt het podium verlicht en verschijnt er rook. Echter trekt bijna niemand zich er iets van aan of heeft in de gaten dat dit het voorspel van de show is.

De harmonische orgelmuziek in combinatie met Latijns gesproken teksten doen denken aan het begin van een heidens ritueel. Het podium is een ​​altaar van een kerk met op de achtergrond geschilderde ramen van heidense figuren, net als bij Hell eerder op de dag. Wanneer de Nameless Ghouls in hun flamboyante kostuums op het podium verschijnen is het wachten op de almachtige zanger Papa Emeritus III, waarvan de ware identiteit dit jaar op grote schaal bekend werd gemaakt dankzij een rechtszaak van zijn voormalige bandleden. Uiteindelijk komt Papa Emeritus III in een grote explosie van rook tevoorschijn. Ondanks de bandnaam en satanische verschijning is de muziek van Ghost eigenlijk heel melodisch. Dit is niet alleen te horen bij krachtige openingstrack ‘Square Hammer’, maar ook bij ‘From The Pinnacle To The Pit’. De bandleden lopen van de ene kant naar de andere, springen op de risers en gooien plectrums naar het publiek. De band is zeer strak en je zou bijna niet geloven dat ze pas sinds een paar maanden samen spelen. We weten vrijwel niets over de identiteit van de overige vijf muzikanten, behalve dat ze de Nameless Ghouls heten en de vijf elementen vuur, water, lucht/wind, aarde en ruimte/ether vertegenwoordigen.

Tijdens ‘Body And Blood’ verschijnen de “sisters of sin” op het podium. De twee dames zijn gehuld in een nonnen-outfit en gaan de voorste rij langs met een hostie. Het heeft wel iets weg van een communie. De set bestaat uit materiaal van al hun vorige albums, waaronder het Grammy-winnende lied ‘Cirice’, Year Zero en de fantastische ballad ‘He Is’. Maar muziek is slechts een deel van de show. Het visuele schouwspel doet je verlangen naar meer. Halverwege de set verruilt Papa Emeritus III zijn mantel en satanische mijter voor een formelere outfit. Gehuld in een smoking en met zijn pikzwarte haren wordt de set hervat. Aan het eind van ‘Mummy Dust’ schieten kanonnen confetti en dollarbiljetten met een waarde van 666 dollar de lucht in. De biljetten zijn erg geliefd en het publiek probeert met man en macht een biljet te bemachtigen.

Tegen het einde klinken ‘Ghuleh/Zombie Queen’ en een van hun vroegste hits ‘Ritual’. Daarna lijkt de show te zijn afgelopen. Maar Papa Emeritus III is nog lang niet klaar en heeft zijn gebruikelijke humoristische opmerkingen en komische gebaren uit de kast gehaald. Hij vraagt hij de menigte wie er uit België, Frankrijk, Luxemburg en Nederland komen. De Belgen zijn duidelijk in de meerderheid en de Nederlanders in de minderheid. Hij kondigt het laatste nummer aan met een verhaal over het vrouwelijke orgasme en na deze interactie speelt Ghost het slotlied ‘Monstrance Clock’.

Net als bij een grote religie, creëerde de ‘kerk’ van Ghost vanavond veel bekeerlingen. Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat we Papa Emeritus III aan het werk hebben gezien, want er zijn plannen voor een nieuw album. En een nieuw album betekent een nieuwe Papa Emeritus. Of deze net zo spectaculair zal zijn als de huidige frontman is een kwestie van afwachten.

Na afloop van het concert is de burgermeester van Kortrijk te zien op het grote scherm en geeft hij tips hoe je een echte metalhead wordt. Zo doet hij o.a. voor hoe je moet headbangen. Naast muziek is er ook veel eten te vinden op het terrein. Dit jaar is Alcatraz een samenwerking aangegaan met de catering van Paaspop om de bezoekers het beste eten voor te schotelen. Zo kun je bijvoorbeeld Hollandse frikadellen of pizza/pasta van het Rotterdamse Old Scuola bestellen. Als Alcatraz zo blijft doorgaan, dan komt er over tien jaar wellicht nog een podium bij en zal het de directe concurrent kunnen worden van Graspop Metal Meeting.