VERSLAG: Le Guess Who? 2007

Le Guess Who? 2007

Onder de naam ‘Le Guess Who?’ werd een nieuw muziekfestival in het leven geroepen, dat afgelopen weekend voor het eerst plaatsvond. Vernoemd naar de gelijknamige Canadese band, wil ‘Le Guess Who?’ jaarlijks de muziekscéne ergens ter wereld belichten, dit jaar dus de Canadese.

Er gebeurt de afgelopen jaren een hoop leuks in Canada op het gebied van muziek. Wie dat nog niet was opgevallen, moet bijvoorbeeld maar eens een kijkje nemen op de site van platenlabel Arts & Crafts, dat artiesten als Feist, Broken Social Scene en Stars in huis heeft. Muzikale kruisbestuiving is niet van de lucht.

Op vrijdagavond 30 november hebben we te maken met een bandje dat laat zien dat Canada ook meedoet op het gebied van populaire rock’n roll. Op Hot Hot Heat, het bandje van het hitje ‘Goodnight Goodnight’, is een hoop jong volk afgekomen, dat flink voor het podium op en neer springt. Zij zijn niet naar dit festival gekomen om nieuwe verrassingen te zien, maar om een bandje te horen dat grijsgedraaid wordt op hun ipodjes. De rest van het publiek is ook niet echt verrast door dit optreden. Voordat het volgende, wat verrassendere band het podium beklimt, kruipt eerst DJ Illvester - de enige niet Canadees op het programma, bekend in Tivoli van onder andere de feestjes van Ammehoela - achter de draaitafels om de tijd op te vullen, maar dan is het de beurt aan Duches Says. Hard is bij deze band het adjectief. Snoerende gitaren, een dikke bas en nogal krijserige zang. Apart is het zeker, maar het is ook absoluut terreur voor het gehoor. Oordoploos luisteren veroorzaakt gegarandeerd gehoorschade. Frontvrouw Annie-Claude gaat er helemaal in op, maar de band weet met hun zogenaamde ‘moog rock’ ook een deel van het publiek dansend en springend op het podium te krijgen.

Vanavond zijn er twee verschillende toegangsprijzen. Bezoekers die na 23:30 uur komen, betalen bijna de helft minder, zodat het voor bezoekers die alleen geïnteresseerd zijn in het electro gedeelte van het programma ook mogelijk is om voor een vriendelijke prijs te komen dansen. Daar wordt ook gebruik van gemaakt, want bij de laatste twee acts is er een zichtbare toestroom van nieuw publiek. Helaas duurt het wel weer even voor Thunderheist het podium beklimt, zodat DJ Illvester wederom zijn plaatjes voor de dag mag halen. Hoewel hij flink zijn best doet om het publiek op te warmen voor de rest van de avond en hij met zijn mix van vanalles een hoop mensen aan het dansen krijgt, is het toch iets te veel ‘wachten op….’. Festivals met een overaanbod zijn ook niet altijd ideaal, maar het is toch jammer dat de hoofdacts niet wat meer op elkaar aansluiten.

Thunderheist, oftewel rapster Isis en DJ Grahmzilla, bouwen een energiek feest van aanstekelijke electro en hiphop. Hoewel er ondertussen dranghekken zijn geplaatst, wordt ook nu weer het feestje op het podium aangevuld met een deel van het publiek uit de zaal. Daar doen die Canadezen niet te moeilijk over kennelijk.

De afsluiter van de avond is MSTRKRFT, bestaande uit twee besnorde electro DJ’s, waaronder Jesse F. Keeler, voorheen deel van Death From Above 1979. MSTRKRFT achter de draaitafels klinkt als harde electro, waarop goed gedanst mag worden.

Zaterdag 1 december begint het programma wat vroeger op de avond en staan de acts wat dichter op elkaar geprogrammeerd. Om dit logistiek ook mogelijk te maken, is er een tweede podiumpje gebouwd, aan de zijkant van de zaal. Verder wordt dankzij de aankleding een huiskamersfeer gecreëerd. Vier gigantische schemerlampen hangen midden in de zaal en op twee plekken zijn zithoeken gemaakt, met Chesterfield banken. Neergepoot op stukken rode vloerbedekking, die is vastgetaped met duct tape, Tivoli blijft toch een poppodium.

De avond begint met rustige muziek, singer-songwriter Julie Doiron staat in haar skinnyjeans en rood-met-wit-gestippelde capuchontrui, een donkerbruine pony voor haar ogen hangend, op het kleine podiumpje. Ze speelt vrij simpele liedjes, waarmee ze het publiek weet te boeien. Lightning Dust bestaat uit vocaliste en gitariste Amber Webber en toetsenist en tweede stem Joshua Wells, beiden ook deel van de band Black Mountain, die aan het eind van de avond zal optreden. Kennelijk zijn de korte pony’s vorig jaar al geweest in Canada, want ook Amber Webber gaat deels schuil achter een gordijn van haar. De folkliedjes van Lightning Dust hebben vooral een hoog kippenvelgehalte wanneer tweestemmig wordt gezongen.

Montag is een eenmansband, die met behulp van simpele maar doeltreffende instrumenten rustige liedjes in elkaar knutselt. Soms wat experimentele teksten, soms met een stukje viool, instrumentaal of met teksten in het Frans of Engels.

Op hun albums klinkt Caribou ongeveer zoals Ratatat meets Animal Collective, live heeft de band een heel ander geluid en klinken ze een stuk harder. Dat komt onder andere doordat ze twee drummers hebben. Drummers die nu eens niet achteraan het podium zijn weggestopt, maar tegenover elkaar vooraan zijn geplaatst. Doordat ze live zo anders klinken dan op plaat, is Caribou zelfs voor degene die ze al kent – maar ze nog nooit live gezien heeft – een grote verrassing.

Na de lange ponygordijnen aan het begin van de avond, zien we bij Caribou en het daarop volgende alternatieve rockbandje Miracle Fortress weer een nieuwe trend, namelijk twee drummers. Of, zoals een vriendinnetje zegt: “Waren in Canada de drumstellen 2-halen-1-betalen ofzo?”.

Black Mountain geeft met hun psychedelische rock weer een volledig andere dimensie aan het programma. Dat de muziekstijl de band maakt bewijzen ze ook, want Amber Webber en Joshua Wells, die eerder vanavond als Lightning Dust op het podium stonden, komen nu stukken vager en – jawel – psychedelischer over.

Deze tweede avond had een wat verrassendere, uitdagendere programmering dan de eerste en trok dan ook een wat ouder publiek. De opzet met twee podia was ook zeker geslaagd, dit was bevorderlijk voor de doorloop van de bands en daarmee het alert houden van het publiek. De eerste avond had was logistieke schoonheidsfoutjes, maar de tweede avond heeft dit wel goedgemaakt. Le Guess Who? wil een jaarlijks terugkerend festival worden, dat steeds een andere muziekscéne weet te belichten. Wie weet waar we volgend jaar mee verrast worden!