VERSLAG: Vainstream Rockfest 2008

Vainstream 2008

De eerste band die wij mogen aanschouwen is de band uit het Engelse Shetfield met de naam Bring Me The Horizon. Er hebben zich al veel eerder dan mij een stuk of tweehonderd jonge meisjes zich vooraan verzameld om een glimp van de zanger Oli Sykes te mogen aanschouwen. Jammer genoeg voor deze fans bevind het podium zich pas drie meter na de hekken wat ook stagediven onmogelijk maakt. De band staat er bekend om dat ze niet bepaald de beste live shows hebben maar deze keer staan ze hun mannetj De band opent met 'Tell Slater Not To Wash His Dick', het publiek gaat vanaf dit nummer al direct los. Circlepits, mosh en een van de eerste wall of deaths van deze dag zijn de activiteiten bij dit optreden voor het publiek. Naast deze wordt ook verplichte nummers als 'Pray For Plagues', 'A Lot Like Vegas' en worden we getrakteerd op een oud nummer in de vorm van 'Re: The Have No Reflections'.

De volgende band is Neaera. Deze uit Munster afkomstige band, de plaats waar Vainstream gegeven word. Dat het een thuiswedstrijd is blijkt wel - de band geeft alles en krijgt ook alles terug van het publiek. Deze geeft namelijk alles. De circle- pit is zelfs zo groot dat de mensen voor het tweede podium komen. De songkeuze had de nadruk op het laatste album van de band Armamentarium die inmiddels al bijna een jaar oud is.

De vreemde eend in de bijt voor vandaag is Negative Approach, een legendarische band uit Detroit. Ze maken old- skool hardcore/punk en zijn voor vele bands een grote inspiratiebron. Ik bekijk deze band van een afstandje en ik concludeer dat deze band niet veel respons krijgt. De leden lijken er weinig zin in te hebben. Vooral frontman John Brannon weet alleen het midden van het podium te vinden, waardoor de agressie niet geheel overkomt.

Voor wie bij wil komen van het geweld van Negative Approach komt bij de mainstage volledig aan zijn trekken bij Mad Caddies. Rustig is het niet te noemen, wel een verademing. De combinatie van punk, ska en reggae word goed opgevangen door het publiek met zowel rustige nummers en catchy snelle punknummers. Jammer dat de weergoden halverwege de set besluiten het te laten regenen. Veel mensen vluchten om een droog stukje te zoeken, een moeilijke taak op een festival waar ongeveer 6000 bezoekers zijn.

De regen is nog maar net gestopt of All Shall Perish begint aan zijn eerste noten. Direct na die noten breekt de hel weer los, maar dan op de geasfalteerde vloer van Vainstream waar de mosh- jeugd van Munster zich heeft verzameld. Deze weten wel raad met de breakdowns van All Shall Perish, het eerste nummer 'There Is No Business To Be Done On A Dead Planet' zet meteen de toon van het optreden. De band speelt strak, beweegt van hot naar her en heeft een goed geluid. Tevreden loop ik weg van dit optreden.

Madball heeft geen intro nodig, deze oudgedienden weten wat hardcore is en willen het de hele wereld laten horen. Vooraan is ook ineens het gemiddelde leeftijdgehalte met 10 jaar gestegen. Madball geeft de standaard goede show weg zonder poespas, van het nieuwe album word onder andere de titeltrack 'Infiltrate The System' en 'Stand Up Ny' gespeeld. Bij dit laatste nummer geeft hij uitleg: er zijn momenteel weinig opkomende hardcore bands in New York, met dit nummer willen ze oproepen om de scene weer te steunen. Voor veel mensen zijn het toch de oude nummers die het hem doen. Dit is te merken bij nummers als 'Set It Off' en het laatste nummer 'Pride' waar Freddy naar voren gaat.

Comeback Kid was laatst ook in Amersfoort, hier speelden ze netjes en ging het publiek plus de band helemaal uit zijn dak. Maar vandaag was het wel anders, de hoeveelheid mensen die uit zijn dak ging was zeker meer. Maar contact met het publiek heeft Comeback Kid niet. De dertig minuten die Comeback Kid als speeltijd heeft is ook te weinig voor de band. De band speelt een gezonde mix van het oude en het nieuwe werk. Deze band komt in een klein zaaltje beter tot zijn recht.

Ook al speelt er ieder moment wel een band, als het je band niet is zit je maar wat voor je uit te staren. Op Vainstream hoeft dit niet het geval te zijn; op het festival terrein zijn stands van PlayStation waar je het bekende singstarspel en Guitarhero kunt spelen. Ook zijn er genoeg eetkraampjes en als men een drankje voor de dorst wil nemen ben je direct aan de beurt.

Net als Neaera speelt Caliban min of meer een thuiswedstrijd, de band komt uit Duitsland en doet al een paar jaartjes langer mee dan eerstgenoemde band. Dit is wel te merken aan de hoeveelheid kids met een Caliban- shirt aan. Het blijkt wel dat dit voor vele kids het hoogtepunt is van de dag is, want het gaat goed los vlak voor het stage. Caliban zelf heeft er ook zin in, dit is te zien aan de blije/tevreden gezichten op stage. Bij het nummer 'I've Sold Myself' laat frontman Andy Dörner het publiek in tween splitten voor hun befaamde wall of death. Deze is wederom van enorme schaal en bestempeld het geslaagd optreden.

Coheed & Cambria stond eerder dit jaar ook al in Nederland, in Tivoli Utrecht. Hier lieten ze een verpletterende indruk achter maar met irritante bijverschijnselen zoals een achtergrond zangeres. Deze merk ik vandaag gelukkig niet op, want deze waren zeer irritant. Meneer Claudio Sanchez is goed bij stem, maar het basgeluid staat ietwat hoog. Doch kan dit de pret niet drukken voor de fans, want storen doet dit niet. De festivalsetlist van de band bestaat onder andere uit 'Welcome Home', 'No World For Tomorrow', 'Gravemakers' en de cover van Iron Maiden 'The Trooper'.

De stad New York is op Vainstream goed vertegenwoordigd; onder andere Madball, Coheed & Cambria hebben de hoofdstad als hun thuishaven. Sick Of It All komt ook uit New York en heeft net als Madball ook geen intro nodig. Ook overeenkomstig met Madball is het genre muziek dat ze maken; hardcore. Maar in tegenstelling tot Madball is Sick Of It All meer met punk te bestempelen. Afijn, het is de laatste dag op tour in Europa en geven aan een lange tijd niet meer terug te komen, hoogstens aan het eind van het jaar tegen December aan dit was nog niet zeker. De band maakt hun belofte meer dan waar, elke kant van de podium weten ze wel te vinden. Ook betrekken ze het publiek mee met de fun, met de grootste circlepit en wall of death wil het publiek ook alles nog even geven om het festival af te sluiten.

Enige waar ik mij aan stoor is de grote van het festivalterrein, deze is veel te klein voor de hoeveelheid mensen die op komt dagen. Maar als je houd van harde muziek is dit festival een goed alternatief voor soortgelijke festivals in Nederland. Eerder gezegd is het maar vijftig kilometer van de grens en vanuit Enschede gaat er zelfs een rechtstreekse treinverbinding. Voor mij gaat dit festival in ieder geval weer op de agenda voor volgend jaar.