VERSLAG: Lowlands 2008

Lowlands 2008, zaterdag 16 augustus

Zaterdag 16 augustus

Het is als het drinken van een pilsje, zo gewoon. Jaya the Cat is weer op Lowlands, en mag zijn kunsten zelfs vertonen in de grote Grolschtent. We kennen de ingrediënten: hitsige ska, dubby punk en pop uit de blender. Leuk, en dansbaar is het zeker, maar het is geen band waar we nog lang over na zullen praten. Is dat dan nodig? Nee. Jaya the Cat is zodoende een leuke aanvulling op het gevarieerde muziekaanbod van Lowlands.

Net als gistermiddag/avond, is de Grolsch ook vandaag weer voorzien van prachtige contrasten. Na de vriendelijke en brave skadeuntjes van Jaya the Cat, is het nu tijd voor heel andere koek. Stroopwafels wellicht. Wanneer iemand Mindless Self Indulgence roept, roep jij: ‘ah de wederhelft van the Bloodhound Gang!’ Maar nee, Mindless is meer en staat op zichzelf. Allereerst hebben we zanger (jawel) Jimmy Urine. Een opvallende verschijning, maar vol bravoure, goochelkunsten én een liefde voor Hollandse stroopwafels. Dan hebben we nog een prima aansluitende band, die voor de achtergronddansjes zorgt én een uitstekende vrouwelijke bassist, die met al haar geilheid opvallend veel jongens bij het podium heeft weten te verzamelen. Hoewel Mindless Self Indulgence niet zo diep en doordringend klinkt als op plaat, weten ze live, met een speciale kanttekening voor de overenergieke zanger, absoluut een rotsvaste show neer te zetten. Hier praten we nog wel graag even over na!

Op het Converse All Stars terrein, het ingepikte domein door één van de hoofdsponsors van Lowlands, wordt vanmiddag druk gesigneerd. Terwijl een aantal vrolijke meisjes met hun, nog zompige, All Stars in de hand staan te wachten op een krabbel van het Vlaamse duo Vive La Fête, laten een aantal Britpop-dudes hun All Stars onder handen nemen door één van de (vrouwelijke) kunstenaressen die de schoenen voorziet van een nieuw verflaagje. Pimpen noemt men dat. Als de meisjes na enkele minuten giechelend de loods verlaten, en ondergetekende een poging waagt om gitarist Danny Mommens van Vive La Fête aan te spreken, is het al duidelijk. Dronken als wat schatert hij dat ze vanmiddag nog moeten optreden op Lowlands. Amai, amai!

De nieuwe rage van 2008 heeft ook iets met schoenen te maken, maar dan van een wel heel ander kaliber: Blood Red Shoes. Zoals gezegd bloedrood, maar vol kokende woede ontspat duo Ansell-Carter in een kolkende show met onvervalste rock. Normaliter geld er een streng crowdsurf beleid op Lowlands, maar na aanmoediging van drummer (en vocalist) Steven, valt er ook voor de kale koppen niks meer te zeggen. Dit hadden ze als opener op de vrijdag van Lowlands moeten programmeren. Hoewel deze band wel meer verdiend dan de halflege tent die ze dan gehad zouden hebben. Vandaag is de India overvol, en daar mag dit muzikale duo best een beetje trots op zijn. De Lowlanders zijn in ieder geval om.

We zagen ze vanmiddag al in de Converse All Stars loods, maar nu moet het Gentse duo (live met band) van Vive La Fête het nog waar maken. Iedereen weet dat het met deze band altijd een feest is live, dus zit de sfeer er al snel in. Met een haperende uitvoering van, het al hilarische, ’Quatsch’ (je ritmische gevoel kwijt, Danny?) en een pracht versie van ’Noir Désir’ weet de band ook vanavond de spanningsstokken van de Bravo te doen trillen. Dat krijg je ervan als de zangers goed bij stem is en nog harder weet te gillen dan normaal.

Coryfeeën, zo mogen we Kim Deal en haar The Breeders ondertussen wel noemen. Met een gloednieuw album zijn ze sinds dit jaar terug, en dat is ook wel te zien aan het wat oudere volk, dat zich in de Grolsch heeft verzameld. Als iedereen zijn ogen dicht zou doen, zou luisteren naar de doorrookte stem van zangeres Deal, dan zou men ogenblikkelijk een hitsige stoeipoes als waanbeeld toveren. Niks is minder waar, het zijn de jaren ’90 die even herleven met The Breeders. Dat het allemaal wat chaotisch klinkt, en de band zich soms op losse planken begeeft, mag de pret niet drukken. Pure nostalgie is altijd lekker. Hoe roestig het ook mag zijn.

De echte partyheads kiezen ervoor om ’s Avonds lekker uit te rusten op de camping, en om kwartvoor 3 ’s Nachts tot 5 uur ’s Ochtends terug te keren voor Miss Kittin (wat ongetwijfeld goed zal zijn live), andere kiezen ervoor hun Lowdag wat rustiger af te sluiten met een goede electroact in de Bravo. We nemen twee Duitsers uit Berlijn met een kwaliteit om de hitgevoelige snaar telkens weer te raken. Bookashade komt er mee weg om pingelend achter een keyboard te blijven staan en daar een uur lang applaus voor te vangen. Het is immers ook een verkapte DJ-act. Live klinkt het allemaal loepzuiver, en is er zelfs nog ruimte voor enkele fijne improvisaties. Er wordt volop gedanst in de Bravo, maar het is ook een feestje.