VERSLAG: ZXZW festival 2008

Zondag 21 september

In de sfeervolle Synagoge opent vandaag Bob Corn, een oudere man met een grote donkere baard. Tiziano Sgarbi is de èchte naam van deze kleine Italiaan. Met alleen zijn akoestische gitaar, zijn stem en zijn voeten is Bob Corn klaar voor zijn reis rond de wereld. De kracht van Bob zit hem niet zozeer in de erg simplistische akoestische liedjes, maar eerder in zijn aanwezigheid en zijn charisma. Deze man heeft een uitstraling die je automatisch prettig laat voelen. Op de maat veegt hij met zijn voetjes over de vloer en mede dankzij zijn minimalistische spel en zijn tedere vocalen leverd hij een aandoenlijk beeld. De Synagoge leverd dan ook een mooie plek voor intimiteit. De passievolle en oprechte muziek van het leven in Italië, de verhaaltjes van het reizen rond de wereld en de wereld van liefde komen hier dan ook goed tot zijn recht en het publiek lijkt het goed te nemen. Er volgt na elk klein liedje een groot applaus en gejoel. Als afsluiter loopt Bob lopend door het publiek met zijn afsluitende nummer waardoor iedereen hem aandachtig met zijn/haar ogen volgt. Bob Corn laat altijd een indruk achter en naast dat, hij brengt een glimlach op je gezicht en geeft je dag nieuw leven.

Het Amerikaanse Pelican is maar al te goed bekend, vooral in de post-metal kringen. Bekend om hun zware instrumentale doch melodische live shows is het een van de bands in dit genre die de dragers zijn. Helaas brengt Pelican het er vandaag niet al te goed vanaf. Nee, aan hun spel ligt het absoluut niet. De NWE Vorst blijkt simpelweg helaas niet een al te prettige zaal te zijn voor deze heren. Het geluid staat ontzettend slecht afgesteld waardoor het hele spel een gigantische brij lijkt te worden. Definitie en dynamiek lijkt ver te zoeken. Toch lijken de toeschouwers het te accepteren en blijven er genoeg zieltjes over om alsnog omver geblazen te worden.

Drie jonge jochies van nog niet eens twintig jaar oud, twee uit Amerika en een ingehuurde drummer uit Belgïe. Dit is Our Brother The Native. Voor een band die nog niet zo lang bezig is is het knap om te zien dat ze al gestrikt zijn door het welbekende label Fat Cat. Artiesten als Björk, múm en Sigur Rós hebben allemaal bij dit label hun onderkomen gevonden.
Het is overigens vrij indrukwekkend om te zien hoeveel apparatuur deze jonge kereltjes mee hebben genomen. Door dit alles zijn er wat problemen met het opzetten en de show begint dan ook pas een half uur later. In dit geval geen slecht iets, dit geeft steeds meer ruimte om mensen binnen te trekken als de band eenmaal begonnen is. De vreemde mix van ambient, post-rock, electronica en bijna shamanistische zang is wennen voor het publiek. Desalniettemin zetten de drie een duidelijke sfeer neer, krachtig maar ook veel experimentatie en melancholiek. Een originele outfit is het absoluut, vooral door al de vreemde samples. Dankbaar, dát zijn ze ook. Frontman Josh laat vaak weten hoe dankbaar ze zijn dat zoveel mensen zijn gebleven ondanks alle technische problemen die er van te voren waren. Wij bedanken Our Brother The Native op een dezelfde wijze terug voor hun indrukwekkende optreden.

Deze 2008 editie van ZXZW zit er weer op. Het festival lijkt met het jaar grootser en grootser te worden en dit verwelkomen wij. Voor een ieder die geïnteresseerd is in underground muziek en kunst is dit festival een grote aanrader. Voor velen is dit nu al hèt festival van het jaar. FestivalInfo is er volgend jaar weer bij, zonder twijfel!