VERSLAG: Lowlands 2022 - zondag

Festivalinfo was aanwezig op Lowlands 2022 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 107 foto's.

Naar het Lowlands 2022 - vrijdag verslag
Naar het Lowlands 2022 - zaterdag verslag
Bekijk de Lowlands 2022 - zondag foto's

VERSLAG: Marije van Haarlem   Rob van der Zwaan  

Lowlands 2022 - zondag

Na een nacht hard feesten begint Lowlands met kleine oogjes aan alweer de derde en laatste festivaldag. Nog een keer de benen onder je lijf lopen op dat enorme festivalterrein.

Mochten we eerder nog van muzikaal wonder Michael Kiwanuka genieten, vandaag staat indrukwekkend multi-instrumentalist Tash Sultana op het pamflet. Sultana is die persoon op een feestje die een willekeurig aanwezig instrument oppakt en maar wat begint te spelen. Het eerste deel van de set lijkt ze het publiek niet echt op te merken door uiterste concentratie, maar wanneer ze zichtbaar ontspant komt er ook een stuk connectie met het publiek. Sultana creeert haar eigen avontuurlijke wereld en reist alle genres af. Zo pakt ze na een ruige gitaarsolo de zwoele saxofoon erbij, een van de vele hoogtepunten. De perfecte zonnige zondagmiddag-act.

Twaalf jaar geleden maakten we, zoals zovelen kennis maakten met James Blake door het absolute pareltje in zijn ouvre, ‘Limit to Your Love’. Het Britse omni-talent heeft weinig nodig op het podium. Omringt door twee keyboards, naast zich een drummer en een derde bandlid voor de electro-componenten en cello. We worden op onze wenken bediend. De heftige bassen komen, zoals hij die beschrijft, als een waterval over het publiek heen. De muziek wordt snaarstrak afgeleverd, ‘CMYK’, tracks met Frank Ocean of Travis Scott, het komt in een soort greatest hits set allemaal voorbij, maar het stroomt allemaal wat in slowmotion. Helaas werd de Bravo met regelmaat overstemd door het feestje van Yard Act in naastliggende India, luttele meters verderop. Dit alles zorgde ervoor dat we konden genieten van het feit dat we Blake live heb mogen aanschouwen, maar tegelijkertijd te vaak afgeleid werden om echt op te gaan in de leegte van de gestripte schoonheid van zijn werk.

Dadi Freyr is maar liefst de tweede artiest op Lowlands die we kennen van het Eurovisie Songfestival (met het gastoptreden van S10 dit weekend niet meegerekend). Ten tijden van de corona werd zijn inzending door corona alleen op livestream uitgezonden, dus werd de opvallende IJslandse artiest uiteindelijk een soort internet-hit, dankzij zijn aparte stem en visuele comedy. Vandaag staat de lange licht ongemakkelijke frontman Daði Freyr Pétursson er alleen voor, en missen we de eigenzinnige performance en gekke dansjes van zijn band een beetje. De onbekende nummers zijn allemaal wel geestig, hier en daar wordt wat 8-bit in de mix gegooid. De Heineken blijft echter tot de Ijslandse versie van de Kippendans redelijk verveeld, en wacht een beetje af op de beloofde ‘feestvulkaan’. Lowlands-volk is over het algemeen vrij gauw tevreden, maar we bedenken ons ook weer dat alleen een beetje songfestival gekkigheid geen garantie is voor een goed live-optreden.

De afgelopen jaren was het moeilijk om Lewis Capaldi gemist te hebben. Zijn emotionele werken over de verloren liefde zijn bijna niet meer weg te denken uit de afspeellijsten van de meeste radiostations. Het mag dan ook geen verrassing heten dat hij de Alpha toegewezen krijgt om ze ten gehore te brengen. En hoe! Ogenschijnlijk moeiteloos komen de uithalen vanuit z’n tenen. Het is vanaf het eerste moment duidelijk dat hij zich het meest op zijn gemak voelt wanneer hij op een podium staat. De gortdroge Britse humor met een enorme lading zelfspot neemt het publiek vanaf het begin af aan mee. Zelfs zijn meest verdrietige nummers moeten eraan geloven. “I’m not done yet!” wanneer het publiek zijn enthousiasme en applaus al laat horen voor het einde van een nummer. Om vervolgens het refrein nog een keer te herhalen; “Nú mag je klappen.” Na een uur op de linker heuvel van de Alpha wisten we het niet meer droog te houden. Hij heeft er weer een paar fans bij.

Mocht je het optreden in de AFAS gemist hebben vorig jaar, dan is de kans groot dat je Stromae in 2014 voor het laatst gezien hebt op de planken. Het voelt haast als een privilege dat we de Belg mogen zien. Stromae zou Stromae niet zijn als hij niet een uiterst secuur bedacht thema en visueel uitgedachte show zou opleveren. De set is bijna een integrale versie van nieuwste album ‘Multitude’. Het is een aardige opgave, om de verwachtingen van de dansbare clubmuziek van zijn begindagen en ‘Racine Carre’ bij te stellen naar de meer emotioneel beladen, trager en ingewikkelder Multitude. In plaats van zware politieke thema’s, discriminatie of stereotypering treffen we juist een versie van Stromae die de indviduele mentale toestand aangaan. Het maakt de set vanavond een rollercoaster tussen heftige nummers als ‘L’Enfer en ‘Quand C’est’, de dansbare ‘Tous Les Memes’ over wat nu precies vrouw- of mannelijkheid is, tot ‘C’est Que de Bonheur’ over het alledaags leven als vader tussen de poepluiers, allemaal verpakt in een uiterst gedetailleerde visuele presentatie. Het wordt een rijk boeket aan gemoedstoestanden. Met ons is zeker ‘alles goed’, zoals Stromae het zo mooi zei. We hebben de man mogen aanschouwen die uit de as is herrezen.

Na een heel weekend festivallen zagen we richting het einde van de dag toch nog de krassen van de pandemie op de Lowlands-ganger, die er redelijk verloren en in zichzelf gekeerd bij liep. Het eerste lange feest sinds de start van de pandemie blijkt toch nog even wennen zijn voor iedereen. Daar komt bij dat de nieuwe coronageneratie niet tot nauwelijks is uitgeweest of ooit een festival heeft bewandeld, en zeker zij nog niet helemaal lekker in de festival etiquette zitten. In tien jaar Lowlands is onderstaande reporter nog nooit zo vaak omver gebeukt, en was de gemoedelijkheid in de drukke tenten soms ver te zoeken. Zeker voor een festival dat zo gedijdt op sfeer, hopen we dat dat volgend jaar bijtrekt.

We sluiten het eerste Lowlands-weekend langzaam aan af, en zullen zeker nog lang en uitgebreid blijven terugblikken. Ondanks de hoeveelheid afzeggingen in het programma, is er duidelijk tot het uiterste gegaan om een divers en verrassend muzikaal weekend van te maken. De kracht van Lowlands zit hem nog altijd in de muzikale ontdekkingsreis en de euforische momenten die dat opleveren. En dat levert weer een hele geslaagde editie op. We beginnen maar vast met het aftellen van de dagen, tot 2023!

FOTOGRAFIE: Anne-Marie Kok   Irwan Notosoetarso  

123456789
Tash Sultana foto Lowlands 2022 - zondag Tash Sultana foto Lowlands 2022 - zondag Amelie Lens foto Lowlands 2022 - zondag Amelie Lens foto Lowlands 2022 - zondag Amelie Lens foto Lowlands 2022 - zondag Amelie Lens foto Lowlands 2022 - zondag Amelie Lens foto Lowlands 2022 - zondag Amelie Lens foto Lowlands 2022 - zondag Arlo Parks foto Lowlands 2022 - zondag Arlo Parks foto Lowlands 2022 - zondag Arlo Parks foto Lowlands 2022 - zondag Arlo Parks foto Lowlands 2022 - zondag
 
123456789
 
festival logo

LOWLANDS 2022 - ZATERDAGEindelijk is het weer tijd voor Lowlands! Na twee jaar afwezigheid is het...

Lowlands 2022

LOWLANDS 2022 - VRIJDAG Eindelijk is het weer tijd voor Lowlands! Na twee jaar afwezigheid is het...