VERSLAG: Rock Werchter 2023 - Donderdag

Rock Werchter 2023 - Donderdag

Rock Werchter is eenzaam in zijn soort. Vier dagen lang boeken ze alleen de allergrootste pop- en rockartiesten. Het festival moet dan ook bijna 68.000 bezoekers de volle vier dagen vermaken en dan zijn er ook nog 20.000 man die een dagticket kopen.

Dit jaar zijn er enkele veranderingen die de aandacht trekken, zoals de herindeling van de campingzones, de Barn op het festivalterrein en het nieuwe parkeerterrein. Hoewel het wat ongemak met zich meebrengt, zijn we vastberaden om er het beste van te maken. Met een steekwagentje volgeladen met benodigdheden trotseren we het wachten in de rij, gewapend met koud bier om de tijd te doden.

Na het opzetwerk op de camping lopen we het vertrouwde veld op terwijl Zwangere Guy begint. Zijn geslonken buikje hobbelt prachtig mee en losjes merkt hij op dat de meisjes vooraan bij bosjes flauw vallen. Hartstikke geinig die nuchtere en lichtere Guy uit Brussel en toch vooral iets voor het thuispubliek.

Snel daarna maakt Froukje uit Holland haar opwachting op de main stage. Ze wordt enthousiast ontvangen. Zijn er zo veel jonge Hollanders aanwezig of is Froukje ook in België een daverend succes? Froukje begint direct met haar eerste hit ‘Groter Dan Ik’. Leuk dat er een vierkoppige band staat, maar horen we hen of vooral de backing tape? Er wordt overheen gespeeld en dat levert te veel irritant gitaarwerk op. We zien dit steeds vaker bij Nederlandse acts, met als nadeel dat er niet van de voorbedachte patronen afgeweken kan worden. Froukje durft zich steeds iets langer los te maken van haar on stage nagebouwde studentenkamertje. Dit is overigens Froukjes eerste festival ooit geweest als bezoeker! Is dat even nostalgisch? Dat moet al snel 4 jaar geleden zijn geweest. Sorry, beetje flauw, maar ik zie hier nog steeds geen Werchter main stage act in.

Militarie Gun komt helemaal uit Californië om voor ons te spelen op de Slope. De nieuwe lay-out van het tweede buitenpodium heeft er echt een aparte hoek van gemaakt waar je vanaf de helling heel goed het podium kunt zien. De muziek lijkt hier ook harder te staan dan op de andere podia. Aan deze band is het niet besteed. Het klinkt als ongeïnspireerde slappe rock met een zanger die niet uit de verf komt. Slope gezien, we gaan weer verder.

Na een vrolijk begin vragen we ons af of het wel helemaal goed gaat met de zanger van The 1975. Is hij dronken, stoned en depressief? Zijn zang lijdt er niet onder maar het ziet er pijnlijk uit. Hij dweilt over het podium met in de ene hand een fles wijn en in de andere een peuk en kijkt uit zijn ogen als een heroïnejunk. Is dit een bewuste act om als een bad boy over te komen? Muzikaal is het zoals alles van de band: wisselvallig. Even wat vurig, dan weer slap. De show die ze tijdens hun tour opbouwen voor visueel spektakel is bovendien thuisgelaten. Een gemiste kans om een interessant optreden te geven.

Nee, dan Raye! Zij pakt binnen een minuut de hele Klub C in. Ze zegt dat ze een handjevol mensen had verwacht maar het staat vol. Ik hoor meerdere mensen om me heen refereren aan Amy Winehouse, maar zeggen we dat niet over elke Britse artiest met een soulvolle stem? Al bij haar derde liedje Ice Cream Man over seksueel misbruik dat ze naar eigen zeggen zonder plezier speelt staat iedereen met tranen in de ogen. Zeer indrukwekkend en haar performance lijkt verder haast moeiteloos. Raye kan een hele grote worden als ze duidelijke muzikale keuzes maakt. Wordt het hiphop, soul, pop, of edm?

We haasten ons naar Main Stage om een stuk van Sam Fender mee te krijgen. Vorig jaar moest hij helaas verstek laten gaan. Nu laat hij zich vol enthousiasme overhalen om Dancing In The Dark van Bruce Springsteen te coveren. Even onverstaanbaar als Brad Pitt in de film Snatch overlegt hij met de band die hier blijkbaar niet op voorbereid was. Even pauze jongens, ik doe dit zelf. Een prachtige cover volgt, al hebben we hem vaker gehoord. Als de band terugkomt gaat het los met 17 Going Under en Hypersonic Missiles als afsluiter. Sam weet niet wat ie meemaakt wanneer we hem toejuigen vanaf het enorme veld en hij zal zijn bezoek aan Werchter vast niet snel vergeten.

Charlotte de Witte zet de enorme nieuwe Barn tent op stelten, al valt haar muziek een beetje uit de toon op deze dag. In het laatste uur voor de voorspelde regen krijgt ze tot ver buiten de tent mensen aan het dansen. Als de regen komt wil iedereen natuurlijk schuilen in de Barn. Daar begint het concept van een kleine ingang aan de voorkant en heel veel bewaakte deuren aan de zijkanten te wringen. Er kunnen niet zoveel mensen tegelijk naar binnen en dat zorgt voor frustratie. Veel frustratie. Vroeger kon je de Marquee gewoon in en uitlopen. Was het vol, dan zag je dat en bleef je buiten staan. Nu moet je een concertzaal van het kaliber Ziggo Dome in zien te komen.


Het zit Stormzy niet mee want de regen valt uit de hemel tijdens zijn optreden op Main Stage. Hij trekt zich er niets van aan en wij ook niet. Het is helemaal niet koud dus wat zou het? Zijn show valt in twee delen uiteen. Het eerste deel is soulvol, met gospel-elementen en ingehouden energie. Voor het tweede half uur gaan alle remmen of en wordt het opzwepende grime. Een leuke afwisseling naast alle gitaarmuziek vandaag.

Wie nog wel de Barn binnen kan komen, ziet Iggy Pop, de oudste artiest die ooit op Werchter optrad. De eerste gedachte die opkomt is: kan dit nog wel? Iggy is in rap tempo verworden tot een stokoud verkrampt stapeltje rimpels. Het zou zomaar de laatste keer kunnen zijn, maar dat laat hij zich niet aanleunen. Gewoon gaan en niet zeuren tot je er dood bij neervalt. Dat verdient respect.

Wat nog volgt is de keuze tussen Röyksopp en Mumford & Sons. Jezelf droogdansen op hun dj set of meezingen met de folky pop sound. Hartstikke leuk, maar wij waren al voor dag en dauw op pad en gaan een kippetje eten langs de Haachtse Steenweg. Morgen weer een zonnige dag.