VERSLAG: Pukkelpop 2023

Pukkelpop 2023 - vrijdag

Op vrijdag proberen we de dag te beginnen met Zulu, maar we moeten de weg nog even vinden van ons onderkomen in Alken, dwars door Hasselt naar het Pukkelpop terrein in Kiewit. Als we denken nog net op tijd te zijn blijkt de band het twintig minuten voor het aangekondigde einde al voor gezien te houden. Nou moe? Froukje slaan we even over, want al gezien op Werchter, om door te lopen naar Ploegendienst. Het punk project van Rayvel Pieternella, aka Ray Fuego, heeft genoeg energie om een vrijwel constante moshpit op te leveren. De frontman van rapcollectief SMIB is amper te verstaan, maar maakt wel een hoop lawaai evenals zijn band. Niet bijzonder, wel effectief.

Nog veel meer lawaai maakt Rolo Tomassi! De Engelse band brult en overdonderd het veldje voor het Backyard podium met een afwisseling van metal en sferische stukjes. Pittig en sympathiek tegelijk pakken ze het veldje in. Grappig om dit in de brandende zon te zien, terwijl je het in een donkere tent zou verwachten. Ertegenover op de Mainstage staat Bazart, de Belgische Blof, meets De Dijk, meets Herman Brood. Zoiets en dan catchy en met Mario Goossens (Triggerfinger) op drums. Het is een aangename melodieuze break na al het gitaargeweld. Naast ons gaat iemand liggen tegen de gemengde afvalbak. Hij valt snel in slaap en mensen beginnen zich zorgen te maken. Wanneer het Vlaams Kruis uiteindelijk arriveert, doen ze verwoede pogingen om hem wakker te maken. Ineens veert hij op en schreeuwt met Bazart mee: “Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel!” De hulpverleners barsten in lachen uit. De man steelt de show.

Terug naar de Backyard komt Bob Vylan op. Het duo, Bobby en Bobbie, bestaat uit een rapper en een drummer en speelt punk. Zonder zichtbare gitaar of bas. Voordat we los gaan moet er eerst even goed gerekt en gestrekt worden. Wij doen vrolijk mee om blessures te voorkomen. En dan gaan de Bobbies los! De nummers zijn stuk voor stuk luide protesten tegen misstanden in voornamelijk het Verenigd Koninkrijk. Tussendoor blijkt Bobby echter poeslief en deelt hij vrolijk water uit aan het publiek. Onmogelijk om deze mannen niet sympathiek te vinden. “When we started as two black guys playing punk music without a single guitar on stage our friends said it would never work, yet here we are!”

We gaan snel even Piri checken in de kleinste tent, de Lift. Dat is in slechts enkele minuten bekeken. Drie meiden die in lingerie dansjes doen over mierzoete deuntjes op breakbeats. Ezra Collective maakt er wel echt een feest van in de Club. De afrofunk moet even landen, maar dan is de stemming uitbundig. De shirts gaan uit en vliegen door de tent. “We’re not here to bring happiness, we’re here to bring something more important: Joy!” Dat is precies het gevoel dat deze muziek je geeft.

Daarna kiezen we voor onze stadsgenoot uit Amsterdam: Rudeboy, ofwel Patrick Tilon, aka Rudeboy Remington. Zijn voormalige band, Urban Dance Squad, maakte begin jaren 90 furore als een soort voorloper van Rage Against The Machine. Nu speelt hij het materiaal met origineel bandlid DJ DNA. Dit is eigenlijk vooral leuk voor de vijfenveertigplussers in het publiek, maar die zijn er gelukkig nog in overvloed. Je kunt de invloed op RATM inderdaad goed horen en er zit nog steeds energie in. Rudeboy beweegt vaak zo heftig dat zijn zonnebril van zijn neus valt, waarop hij vervolgens om zich heen kijkt wie hij daarvoor op zijn bakkes kan timmeren. Het wordt net geen karikatuur.

Dan is de headliner van de dag en misschien wel heel pukkelpop aan de beurt. Billie Eilish fans lopen al de hele dag hand in hand met hun vader over het veld en krijgen nu waarvoor ze kwamen. Meisjes gillen, vaders doen verwoed hun best om er iets van te vinden. De show is groots en het is duidelijk dat Billie Eilish sinds haar laatste doorkomst enorm gegroeid is.

Van Moderat in de grote Marquee vind ik wel wat. Dit is een retestrak elektronisch spektakel, zonder dat het te makkelijk wordt en vervalt in een patroon van breaks en drops. Het optreden bevat heel veel live elementen en is indrukwekkend gedetailleerd. Een knap staaltje Duits vakmanschap. We krijgen vervolgens nog net een klein stukje Amelie Lens mee, maar helaas te weinig om echt even los te gaan.