VERSLAG: Lowlands 2023 - Zondag

Lowlands 2023 - Zondag

Time flies, having fun. Het is alweer zondag, de laatste dag van Lowlands 2023. De uittocht op de camping is al begonnen. Snel de spullen naar de auto en dan terug naar het festivalterrein voor nog een dag knallen.

Tamino laat direct zien hoe hij je de enorme Bravo stil krijgt met breekbare pracht. Zowel met band (met uitblinkersrol voor de schitterende cello) als solo met akoestische gitaar hangt Lowlands aan de lippen van de Belg met Egyptische roots. Het is nog tamelijk vroeg op de dag en de melancholie druipt er vanaf, maar dit is op alle plekken en tijdstippen een uitstekende artiest.

Raye begint haar show in de Heineken met de klassieke ‘Hello Amsterdam’ fout. Als een diva zit ze op een grote leren sofa in het midden van het podium. Problemen met haar rug zorgen ervoor dat ze niet haar energieke zelf kan zijn. Met haar fantastische soulstem zet ze eerst de toon met werk van haar nieuwe album. Als ze voor ‘Ice Cream Man’ vertelt het sexueel misbruik dat ze heeft meegemaakt houdt niemand het droog. Maar er moet (en kan) ook gedanst worden. Raye heeft namelijk inmiddels talloze dance-hits op haar naam. Als ze hieruit begint te putten, is het snel groot feest. Heel indrukwekkend hoe ze binnen een uur zo’n emotionele achtbaan voor elkaar krijgt. Tijdens afsluiter ‘Escapism’ gaat ze toch nog even staan. Mooi voor het dramatische effect.

Dry Cleaning in de India is een wat vreemde gewaarwording. De band maakt fijne post-punk waar het geluid van Sonic Youth nooit ver is. Afgelopen jaren zijn ze bovendien uitgegroeid tot lievelingetjes van het Nederlandse muziekjournaille. Het is een pijnlijk te zien hoe weinig publiek er hier op hun show afkomt en dan is ultieme Lowlands-act De Jeugd van Tegenwoordig nog niet eens begonnen. Dry Cleaning is duidelijk niet op hun gemak en trekken geen moment de regie van de shows naar zich toe. Het meest memorabel is het moment dat er Lang zal hij leven voor de jarige gitarist wordt gezongen. Na drie hoeraatjes mompelt hij: “I have no idea what just happened”. Het is helaas typerend voor de rest van de show.

Na shows op Rock Werchter, Jera on Air en Pinkpop vorig jaar mag Turnstile dit jaar op Pukkelpop en Lowlands laten zien hoe je een fijne hardcore show (met gitaren!) neerzet. De manier waarop de band hardcore en stiekem heel catchy poptunes tot een goede liveshow verpakt, zal niet snel vervelen. Het helpt natuurlijk dat Turnstile zanger Brendon Yates eruit ziet (en klinkt) als een echte rockster. Al na het 2e nummer gaat zijn t-shirt uit en springt hij de rest van de show rond in zijn blote en zeer afgetrainde bovenlijf. De drumsolo, hoewel er extreem veel energie in gaat zitten, had overgeslagen mogen worden, maar lost Turnstile alle hoge verwachtingen in.

En dan de Jeugd van Tegenwoordig. Als de show begint, circelt er al even een vliegtuigje boven het festivalterrein met daarop reclame voor de show in Ahoy van het kwartet grapjassen. De beste reclame maakt de Jeugd zelf, want vanaf begin tot eind is het groot feest in en om de Alpha. De Jeugd is hard op weg huisband te worden van het festival in Biddinghuizen. De aanloop is vanavond zo groot, dat de rest van het enorme terrein zo goed als verlaten is. En dit is niet de enige reden feest voor de Jeugd van Tegenwoordig. Hun net uitgebrachte album staat op 1 en dat is voor het eerst in de geschiedenis. Ze spelen er uiteindelijk maar twee nummers van. De set bestaat met name uit feestklassiekers. Hier komt het publiek natuurlijk ook voor.

Billie Eilish is heel erg klein op de enorme podium-setup die voor haar in de Alpha gebouwd is. Vergeleken met 2019, de vorige keer dat ze in deze tent mocht spelen, is haar show enorm gegroeid. Schermen, close-ups, een uitmundende productie vuurwerk en opbouw van de set zijn allemaal headliner-waardig geworden. Opvallend is hoeveel contact ze zoekt met haar publiek. Zelfs zonder muziek laat Billie het publiek springen. Billie Eilish kiest natuurlijk voor de knallers in haar reportoire, maar ook met alleen akkoestische gitaar betovert ze haar publiek. Aan het eind van de set zijn ‘Bad Guy’ en ‘Happier Than Ever’ natuurlijk de absolute climax. Met vuurwerk binnen en buiten de tent zet Eilish Lowlands nog een keer in vuur en vlam.

Drie dagen Lowlands vlogen voorbij. Het publiek koos deze editie nadrukkelijk voor elektronische acts en de acts die garant stonden voor een feestje. Elke band die de gitaren omhing had moeite de tent vol te krijgen. Dat is eerdere edities nooit het geval geweest. Op het moment dat de kaarten verkocht werden was er natuurlijk nog nauwelijks programma bekend, maar met het feit dat het Lowlands publiek zo nadrukkelijk met de voeten stemden zal de Lowlands organisatie toch iets moeten.

Hoogtepunten op het festival kwamen voor een groot gedeelte op naam van vrouwen. Billie Eilish, Charlotte de Witte, Jessie Ware en Raye waren stuk voor stuk hoogtepunten op deze editie. En dan was headliner Florence + the Machine ook nog eens last-minute verhinderd. Nooit eerder was de rol van vrouwelijke artiesten zo groot.