RECENSIE: Adele - 19

Adele - 19
2008-02-20 De 19-jarige Engelse jazz/soulzangeres Adele Laurie Blue Adkins studeerde in mei 2006 af aan ‘The London School for Performing Arts & Technology’. Daarna begon ze met het verspreiden van haar nummers bij platenbladen en schreef ze met Jack Peñate en wat andere onbekenden nummers, die ze later zou uitgeven als Adele.

Het geluid van de Britse Adele is misschien te vergelijken met dat van Amy Winehouse, maar dan wel alleen bij benadering. Bovendien snuift Adele voor zover bekend alleen wanneer ze verkouden is en heeft ze ook niet de ruwe straatopvoeding van Amy gehad. In rustigere nummers komt een mogelijke vergelijking met Kate Nash ook niet uit de lucht vallen (met bijpassende momenten van suikerspingeluid), een derde vergelijking die wel genoemd wordt is Corinne Bailey Rae.

Feit is: we hebben een nieuwe Engelse zangeres waarvoor de verwachtingen hoog zijn, maar die erg vaak vergeleken wordt met andere zangeressen. De ideale omstandigheden voor een one-hit-wonder. Het emotionele nummer ‘Chasing Pavements’ getuigt hiervan door de nummer 2 positie in de Uk Singles Charts te bekleden achter Basshunter. En zoals Kanye West al op zijn weblog schreef: “This shit is dope!!!!!”, ben ik zelf bang voor een hype met slechte afloop. Niet omdat Adele niet kan zingen. Dat kan ze zeker. Met een behoorlijk vermogen ook. Maar omdat de marketingstrategie achter het album en ook de manier van opnemen van ‘19’ duidt op een Amy-Winehouse sjabloon waar Adele zich maar in moest passen. Het hele plaatje klopt: een mooi jong meisje met eigenzinnige uitstraling, afgestudeerd aan ‘Amy’s’ Art-school, met een street-wise manier van zingen, die precies een goede mix aan ballad’s, emotionele en krachtigere nummers als Amy en haar plaat laat produceren door de producer van Arctic Monkeys. Door de cd in zijn geheel af te luisteren krijgen we alle muziekstromingen op een presenteerblaadje. Van het bluesy ‘Crazy for you’ tot het jazzy ‘My Same’ en het door strijkers ondersteunde ‘Cold Shoulder’. Alle nummers luistervriendelijk geproduceerd en lekker in het gehoor liggend.

Ondanks de marketingtruc is het het album erg fijn om te luisteren en heeft Adele veel in haar mars. Laten we hopen dat ze bij een volgend album minder Amy of Kate wordt en gewoon Adele durft te zijn. Deze zangeres kan uitgroeien tot een hele grote, of geheel uit het zicht verdwijnen als ze zichzelf niet als ‘Adele’ profileert.
Recensent:Erik Oudman Artiest:Adele Label:V2 Records
Hans-Joachim Roedelius & Tim Story – Inlandish

Hans-Joachim Roedelius & Tim Story - InlandishOp een leeftijd van 73 jaar is het verleidelijk om Hans-Joachim Roedelius...

Damn Seagulls – Soul Politics

Damn Seagulls - Soul Politics Damn Seagulls klinkt zo Amerikaans als maar zijn kan, maar toch is deze...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT