Vooral wanneer het tempo laag ligt (You’re The One, The Flame en Goodbye Babylon) klinken The Black Keys hier groots en meeslepend. Maar ook vuige stampers als Just Got To Be, Your Touch, Give Your Heart Away en Black Door weten beslist te overtuigen.
Magic Potion klinkt als een monsterverbond tussen R.L. Burnside, Jimi Hendrix, Muddy Waters, G.Love, Tom Morello en Meg White. Maar het is ook juist daar waar de schoen zou kunnen gaan wringen. Het album mist overall een beetje een eigen smoelwerk. De referenties vliegen over en weer en maken van dit schijfje een ware potpourri van Bluesvarianten. Van eigenheid en originaliteit moeten The Black Keys het dus niet hebben. Maar door de technische begaafdheid, de bevlogenheid en de bezieling waarmee een en ander gebracht wordt, leveren ze hier wel een prachtig rauwe ode aan de Blues.
Het nieuwe album van The Black Keys is als een toverdrankje dat primair smaakt als iets bekends, maar bij de afdronk haar magische krachten onthult.
Lo-Fi-Fnk - BoylifeFantasieën over grote clubs waar alles mogelijk is heeft de twee leden van...
Filthy Nelly - Fast Feet Galore Filthy Nelly is een Nederlands band die naar eigen zeggen, Euro Folkpunk...