VERSLAG: Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag

Festivalinfo was aanwezig op Eurosonic Noorderslag 2016 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 48 foto's.

Naar het Eurosonic Noorderslag 2016 - Donderdag verslag
Bekijk de Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag foto's

VERSLAG: Tamar Tieleman  

Eurosonic/Noorderslag - woensdag

Eurosonic 2016 begint met de EBBA Awards in de Groningse Stadsschouwburg. Een EBBA (European Border Breaker Award) is een prijs waar Europese artiesten, die over de landsgrenzen scoren, voor in aanmerking kunnen komen. Dit jaar is niemand minder dan Frans Timmermans aanwezig om de openingsspeech te houden en de public choice award uit te reiken. In zijn speech eert Timmermans de net overleden David Bowie. Hij noemt hem een voorbeeld van de Europese muziek en iemand die zich niks van grenzen aantrok. Geen woord van gelogen, natuurlijk.

Dan is het tijd voor de live-show. Gepresenteerd door Jools Holland spelen hier diverse winnaars en krijgen ze hun award uitgereikt. Álvaro Soler krijgt de eer af te trappen. Met 'El Mismo Sol' heeft hij een ultieme Latin zomerhit in handen. In de schouwburg wordt deze overtuigend gebracht. Daarna is het de beurt aan Oscar & The Wolf. Wat is deze act afgelopen jaar enorm gegroeid! De Belgen zetten de zaal vol bobo's moeiteloos naar de hand. Niet alleen muzikaal erg sterk, maar ook visueel een genot voor het oog. SOAK uit Ierland komt hier met geen mogelijkheid tegenop. En dan wordt het optreden van de fragiele Ierse ook nog eens geplaagd door technische problemen. Jet Bussemaker krijgt de eer de EBBA Award uit te reiken aan Kovacs. Hun theatrale pop zou het ongetwijfeld ook goed doen op het Eurovisie songfestival. Ook Aurora uit Noorwegen, Seinabo Sey uit Zweden en Carnival Youth uit Letland mogen hun kunsten vertonen. Deze laatste gaan naar huis met de Public Choice Award. Zij kregen de meeste stemmen van het Europese publiek. Opvallend dat een act uit het kleine Letland met deze prijs naar huis gaat!

Mijn rit start in café de Spieghel. In het echte leven is dit een jazz café, maar vanavond staat er van alles dat niets met jazz te maken heeft. Allereerst loop ik binnen tijdens het staartje van Have You Ever Seen That Jane Fonda Aerobic VHS. Ik tref een rood harige vrouw aan in jaren 90 skater outfit. Een beetje een Avril Lavigne type, maar dan met een drummer in Marky Mark outfit achter zich en een indie-hipster op gitaar naast zich. Een tentoonstelling van muziek fashion door de jaren heen. Maar nu over de muziek. Het heeft wat surf en rock&roll elementen in zich. Dat klinkt op papier heel leuk, maar is in het echt niet heel origineel. Het voelt een beetje als een bandcompetitie bandje en mensen willen toch meer. Het publiek heeft de jassen nog aan en gedurende het optreden blijven er mensen weglopen. De enige man die steevast vooraan blijft staan is een accountant type van achter in de 50. Ook dat verward mij. Het geheel klinkt en ziet er uit alsof ze niet goed keuzes kunnen maken. De muziek is net als de naam eventjes grappig als je het voor het eerst hoort, maar zodra die grap eraf is ben je er ook wel klaar mee.

Ondertussen speelt King Charles in een heel vol Huize Maas. De Britten gaan alweer heel wat jaartjes mee. In 2011 waren ze al op Lowlands te zien. Je kan je afvragen waarom deze act op showcasefestival Eurosonic staat. Het zal te maken hebben met het nieuwe album geproduceerd door Marcus Mumford, dat over niet al te lange tijd uitkomt. Van de speelse pop, waar we King Charles van kennen is helaas weinig over. Hij probeert het met ingetogen pop. Het optreden is niet eens slecht, maar Groningen kletst er vanavond op volle kracht doorheen.

Vera is nog erg leeg als Chloe Martini met haar show begint. Toegegeven, wij hadden ook nog nooit van haar gehoord. Het ziet er op het eerst gezicht niet slecht uit. Twee dames met een catchy jaren '80 vibe op het podium. Maar het krijgt het Groningse publiek niet bepaald warm. Als Chloe Martini gaat dansen op een rap die van tape komt, wordt het ons te veel. Op naar de volgende!

Het leuke aan Groningen tijdens Eurosonic is dat je nooit ver hoeft te lopen voor een volgende bandje. Zo staat New Red Fading op Grunnsonic in de Warhol. Grunnsonic wordt tegelijk met Eurosonic door Pop Groningen georganiseerd en is voor iedereen gratis te bezoeken. Vanzelfsprekend spelen hier alleen Groningse bands. New Red Fading dus. In een volle Warhol laten ze zien een prima alternatieve 'progressieve' rockband te zijn.

Op Vera voor het Duitse Honne. Een half uur geleden was het hier nog uitgestorven toen Chloe Martini haar show gaf. Nu staat er een enorme rij voor de deur. Na een intermezzo in de rij vallen we ongeveer halverwege de show van Honne binnen. De 3FM megahit heeft haar werk blijkbaar goed gedaan. Gelijk valt het verzorgde en strakke geluid van Honne op. Muzikaal is het verfijnd en van hoge kwaliteit, maar op het podium mag nog wel wat meer gebeuren. Toch valt het te verwachten dat we nog veel van deze Duitsers gaan horen.

Na Honne is het de beurt aan Dua Lipa. Getipt door de BBC als sound voor 2016 mogen we het een en ander verwachten. Zeker als je weet dat het management van Lana Del Rey ook achter deze artieste staat. Wat betreft looks zit het wel goed. Dua Lipa is een hele mooie dame, die het popster zijn al behoorlijk in de vingers heeft. Dua Lipa heeft een prima zangstem en al aardig wat goede electro/pop songs. Dit zou wel eens wat kunnen worden!

In de bovenzaal van de Spieghel wachten we daarna op de Sloveense noise rock van Nikki Louder. Wanneer de drie muzikanten opkomen gaat de bassist direct op een stoel zitten met zijn gezicht naar de drummer. Niet helemaal wat je verwacht van een noise rock band. De zanger kijkt ook alleen naar de binnenkant van zijn oogleden en ze beginnen niet overtuigend te spelen. “Wat een kut band” zegt iemand naast mij. Een beetje rommelig, een beetje te rustig en compleet in zichzelf gekeerd. Het voelt alsof we met de kroeg in een oefenruimte terecht zijn gekomen en de accountant staat weer vooraan. Sporadisch komt er een flauw applausje los en wanneer er een ongemakkelijk ogende fotograaf een plaatje komt schieten, duwt het publiek hem zowat naar voren alsof ze willen dat hij voor hun gaat staan. Of de zanger Sloveens, Engels of in Twents dialect spreekt is niet te verstaan. Maar dan gebeurd er iets. De zanger stopt met zingen en ze gaan steviger spelen. Het geluid wordt opgebouwd en klinkt heel filmisch. Langzaam begint iedereen mee te knikken met de muziek en meegenomen in een soort muzikale LSD trip. “Wat vet dit!” hoor ik nu ineens. Ik ben ook om. De drummer gebruikt een soort jungle/drum’n bass ritmes en ik heb nog nooit iemand zo hard zien slaan. De overgangen zijn geweldig en het publiek raakt euforisch. Groot applaus volgt. De drummer heeft zijn high hat volledig kapot geslagen. Helaas zakken ze hierna weer in elkaar als een souflé en blijven niet consistent in deze geweldige opbouw. Met vlagen erg leuk, maar het voelt alsof ze nog in de repetitieruimte zitten. Ooit kan dit heel gaaf worden als het verder wordt uitgewerkt.

De Spieghel benedenzaal loopt helemaal vol, want de Spaanse The Parrots gaan zo beginnen. In de wandelgangen hoorde ik al veel enthousiaste kreten van anticipatie over deze band, dus ik dring tussen de menigte door naar het midden van de zaal. Ze beginnen gelijk lekker met een zanger die mij doet denken aan Adam Sandler in The Wedding Singer. Alhoewel ik er gelijk losse heupen van krijg moet het Eurosonic publiek geheel in stijl nog even ontdooien. Tussen de nummers door spreken ze met aandoenlijke Spaanse accentjes, ik krijg spontaan zin in tequila. Een dronken vrouw naast mij vraagt mij of ze Mexicaans zijn. Ik herinner haar eraan dat we op EUROsonic zijn, al snap ik de verwarring. Het is erg druk en warm, dus halverwege gaan wat zwetende mensen ervandoor. Helemaal niet erg, want nu kan er eindelijk gedanst worden. De band doet mij een beetje denken aan de Ahlala’s maar dan iets minder origineel. Geeft dat? Nee, het is aanstekelijk vrolijk. De zanger roept “My brother lives in Kroninguhn and plays music every day!” ok, is goed. Hij draagt een Kuifje T-shirt, hij kan alles wel zeggen nu. Het laatste Spaanse nummer dat ze spelen vertaald: “Je vind mij niet leuk, ik houd van jou”. En zo staan ze er ook. Wat je ook van ze vind, zij vinden ons geweldig. Een fotograaf is zo enthousiast dat hij geen foto meer kan maken, hij springt alle kanten op. De zanger merkt dit op, springt van het podium en start spontaan een mini moshpit met de fotograaf. Ze eindigen met “I need someone to love”, en zo is dat. Ze zoeken publiek en ik gun het ze.

Dan The Jacques. Onvervalste snotty Engelse rock. Gebracht door extreem jonge gastjes. Een collega-journalist laat weten dat de gemiddelde leeftijd 17 is. Behalve als ze een drankje bestellen. Dan is iedereen 18 of 19. Engelse branie dus. Dit laten ze ook op het podium zien. Het is dat ze al bevestigd zijn voor de volgende London Calling. Anders hadden we zelf met de programmeur gebeld. Ook Paaspop en Where the Wild Things Are gaan voor de bijl. Nog niet ieder nummer is even goed, maar dat kan je ook bijna niet verwachten op deze leeftijd.

De avond eindigt voor mij in Huis de Beurs, waar de Schotse band White speelt. Er is geen rij voor de deur, sterker zelfs er staat helemaal niemand. Ook de zaal is half leeg. Als ik niet getipt was zou dit mij kunnen afschrikken, want waar is het in godsnaam rustig tijdens Eurosonic?! Een flamboyante zanger in glitterjas vergezeld door een basgitarist en twee gitaristen in outfits recht uit de jaren 80 beginne gelijk super strak te spelen. Dat komt ook door de oogverblindende drumster waar iedereen opslag verliefd op wordt. De dame speelt op een bijna compleet elektrisch drumstel en ziet eruit als het knappe zusje van de Florence and the machine zangeres. Dat ons dat pas opvalt na 5 nummers zegt genoeg over hoe ze speelt. Ze draagt de band. In hun nummers klinken referenties naar Roxy Music, David Bowie en ABC. Ze komen net als Franz Ferdinand uit Glasgow en vallen in hetzelfde straatje muzikaal gezien, maar wel met een eigen sound. Waarom deze zaal zo leeg is snap ik oprecht niet. De ene na de andere potentiele hit wordt gespeeld en ik kan niet anders dan mij voorstellen dat deze band Paradiso met gemak zou kunnen uitverkopen op een dag. Wat een radiovriendelijke nummers en een festivalwaardige band. Ik eindig mijn eerste avond Eurosonic voldaan en gelukkig. Wat was dit verschrikkelijk goed.

FOTOGRAFIE: Irwan Notosoetarso   Anne-Marie Kok  

1234
AOSOON foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag AOSOON foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag AOSOON foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag AOSOON foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag AOSOON foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag AOSOON foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag Avery Plains foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag Avery Plains foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag Avery Plains foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag Avery Plains foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag Chloe Martini foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag Chloe Martini foto Eurosonic Noorderslag 2016 - Woensdag
 
1234
 
festival logo

EUROSONIC NOORDERSLAG 2016 - DONDERDAGDe kop is eraf in Groningen. Het team van Festivalinfo maakt zich op voor een...

festival logo

3VOOR12 SONG VAN HET JAAR 2015 TivoliVredenburg stond vrijdag in teken van 3voor12: Song van het Jaar. Zie...