Omdat het geluid van Ten-Hut lastig samen te vatten is, heeft de band geprobeerd al hun aspecten te laten zien in de vijf nummers die deze EP telt. Het eerste nummer heet ‘Freshwater Crab’ en daarop laten ze hun Afrikaanse ritmes horen. De zang is niet altijd even sterk, maar doet wel sterk denken aan een landgenoot die zich met een heel ander genre bezighoudt, namelijk: Wouter Hamel. Na het eerste nummer is het duidelijk dat Ten-Hut hier is om een feestje te bouwen. De blazers nemen een grote rol in en zetten een geweldige sfeer neer. Het tweede nummer heet ‘Bara’ah’ en laat Arabische klanken horen, vermengd met funk, pop en plezier – een altijd gouden combinatie. Vervolgens gaat de band door met ‘The More Crazy’, waarop eveneens een groot scala aan instrumenten er een gezellige boel van maakt. Wanneer de muziek even stil valt en de gitaar een zeer goede solo aanzet, komt alles in het liedje even samen en kan het weer verder. In de laatste twee nummers spelen met name de ritmes van de blazers, drum en bas een grote rol en brengen ze het geheel naar een hoger niveau, vooral op de sterke afsluiter ‘Clean-Cut’.
Op Clean laat Ten-Hut horen wat ze in huis hebben: een viering van een mengelmoes aan stijlen en instrumenten dat ze met zeer veel plezier en energie spelen. De EP is een goed visitekaartje voor de band en krijgt ze gegarandeerd naar festivals en feesten.
The Sign Of Leo - Fields Of Passing TimeKijk naar de coverart van deze plaat en je zult al gauw denken aan The Sound...
Laurence Jones - The Truth Ontelbare malen is de talentvolle muzikant Laurence Jones al eens...