Met debuutalbum Nice Is Good (2010) maakte de band indruk met uiterst gebalanceerde, melancholische postrock/popliedjes. Op Dear Me Look Up (2013) werd dit recept geperfectioneerd en wist de band zich met de single ‘Leave A Light On’ in de kijker te spelen van het grote publiek. Op Tautou (2016) werd uit hetzelfde vaatje getapt, maar per album verdween de postrockinvloeden meer naar de achtergrond. De muziek ging meer en meer naar dromerige pop, waar de drums steeds speelser werden.
Na Tautou en een uitgebreide tour liet Van Dessel de boel de boel en vertrok naar Canada om daar onbezorgd rond te reizen. Het leverde hem inspiratie op voor nieuw werk en bij thuiskomst dook de band de studio in om een heerlijke, melancholische popplaat op te nemen, maar met een opgewektheid die we nog niet vaak van Marble Sounds hebben gehoord.
De breekbare fluisterzang van Van Dessel, speelse drums, dromerige instrumentatie door piano en gitaar vormen de vertrouwde basis voor pakkende popliedjes die nooit uit de bocht schieten, maar ook nooit dertien-in-een-dozijn klinken. Dat recept zorgt er voor dat alle elf de liedjes overtuigen en onder de huid kruipen. Speciale benoemingen hierbij zijn de gevoelige oorwurm 'Keep Repeating', waar met de langgerekte gitaarmuren toch weer wat postrockelementen vallen te ontdekken, maar ook de korte liefdesverklaring ‘About You’, een liedje wat zo op repeat kan blijven staan, zonder te gaan vervelen.
Reizen zorgt vaak voor relativering en zelfreflectie en dat blijkt wel uit het merendeel van de teksten op het album. Neem de pure schoonheid van afsluiter ‘One Last Regret’, waarop duidelijk in de spiegel wordt gekeken. Daarnaast valt op dat Marble Sounds je als luisteraar op het album wederom vanaf het eerste moment onderdompelt in een bandgeluid waar je moeiteloos in kunt verdrinken. Het is knap hoe sfeerbepalend de klanken van de openende titeltrack zijn en hoe dit tot de laatste klanken op het album wordt vastgehouden. Tussendoor zijn het de subtiele muzikale details en de persoonlijke teksten die je gedachten niet te ver laten afdwalen, bijvoorbeeld door de opgewekte verwondering op het deinende ‘Speeches’, over de groei van Van Dessel`s jongste dochter. Maar ook door de muzikale omlijsting van de rake dertigersdilemmatekst op ‘39’, of het naar Sufjan Stevens neigende ‘The Road’.
Zo valt er over elke track zoveel te vertellen en uit te leggen waarom het een pareltje betreft, dat je tot de conclusie komt dat Marble Sounds er op album nummer vier wederom in is geslaagd om een prachtplaat uit te brengen die het oeuvre van de band verrijkt. Het maakt The Advice Is To Travel Light zoals het hoort, voer voor de jaarlijkse toplijstjes.
Hater - SiestaZonder afbreuk te doen aan Siesta van het uit Malmö afkomstige Hater ,...
Peter van Rooijen - Liefde Dood & Zwaartekracht In 2009 werd naar voorbeeld van Comedytrain, het singer-songwritercollectief...