Natuurlijk staat Origine ( The Black Crystal Sword Saga Part 2) bol van de orkestraties, koortjes, keyboards, riffjes en duizelingwekende gitaarloopjes. Dat is bij deze zes Italianen niet anders. Wat wel fijn is, is dat we geen zanger met een te strakke broek krijgen voorgeschoteld, maar in de persoon van Sara Squadrani een zangeres, die redelijk met twee voetjes op aarde staat. Een heel enkele keer vliegt ze uit de bocht, als ze flink probeert te belten wordt het meer knijpen dan zingen, maar vooruit ze krijgt het voordeel van de twijfel.
Uiteraard staat dit album, net als voorganger A New Dawn Ending vol met invloeden van landgenoten Rhapsody en daarvan afgeleide acts. Ook nu duurt het album ruim een uur, wat bij dit soort intense muziek op een gegeven moment voor luistermoeheid zorgt, en daarbij worden we tegen het einde ook nog eens ‘verblijd’ met een kwartier durend epos met de titel ‘The Great Divide’. Ook hier dus een parallel met het vorige album van de Italianen. '
Na een bombastisch intro en drie doldrieste tracks, waarbij in ‘Impious Dystopia’ die vermaledijde grunt van gitarist Simone Bertozzi voor het eerst langskomt, krijgen we een eerste rustpunt in de vorm van ‘Light’ een mooi folky ballad waarop we Squadrani op haar best horen. De koren vullen het mooi aan, een beetje op de manier zoals we kennen van Within Temptation.
Van de andere tracks valt het vlotte ‘Oscurita’ het meest op, door zowel het feit dat het geluid hier niet al te dicht gesmeerd is plus dat de grunt van Bertozzi lekker binnen komt knallen. Zo horen we ze graag. Daarna dendert het al weer door en zijn we al flink moe eer we bij het eerdergenoemde, uit drie delen bestaand, epos aankomen. De narrator die het bal opende in het intro mag de boel ook afsluiten. Zo wordende teksten over mythen, sagen en andere fantasieën nog wat extra kracht bijgezet.
Dat er daarna nog een, in het Italiaans gezongen, zogenaamde ‘cd only’ bonustrack achter aan komt had wat ons betreft niet nodig geweest, omdat Origine ( The Black Crystal Sword Saga Part 2) al lang genoeg duurt en gaandeweg de aandacht al een beetje verslapt was. Geen onaardig album dus, maar wel eentje die pakweg een kwartier te lang duurt, maar dat zullen de fans van deze oude barden heus geen bezwaar vinden.
Vök - In The DarkWat is dat toch met dat IJsland? Net aan driehonderdduizend en nog wat...
Cult Of Scarecrow - Cult Of Scarecrow Dertig jaar geleden maakten Ivan De Strooper, Jan van der Poorten en Gunther...