Het album Blackstar van David Bowie uit 2016 deed Beth inzien dat muziek langer meegaat dan de artiest zelf. Het gaf haar dat mentale zetje om haar eerste eigen album To Love Is To Live uit te brengen. Haar goede vriendin Romy Madley-Croft van XX, moedigde haar niet alleen aan; zij daagde haar ook uit om haar angsten en twijfels in songteksten om te zetten. Beth geeft aan dat “the multiplicity and complexity of being human” het onderliggende thema van het album is. Dat een flinke portie seks niet mag ontbreken blijkt wel uit nummers als ‘Flower’ en ‘We Will Sin Together’.
Het album presenteert zich als een geheel: opener ‘I Am’ begint met een tikkende klok, waarbij een vervormde adrogyne stem ons laat weten “I am naked all the time, I am burning inside“. Afsluiter ‘Human’ heeft datzelfde tikkende klokje, waarna “I used to be a human being/Take what is left of me and my free time” het geheel concludeert. Beth klinkt hier nog het meeste als Bowie en het zal niet verbazen als zij dit nummer direct schreef nadat ze het nieuws van diens overlijden vernam.
Muzikaal gezien ligt het album soms nog dicht bij haar eerdere werk met Savages, waar de duistere sfeer à la Nick Cave en PJ Harvey ook omheen hangt. Wat afwijkend is, zijn de diepe, eentonige beats (‘Innocence’), veelal gepaard gaand met heftige elektronica en gitaren ( ‘I Am The Man’ en ‘How Could You‘). Het zijn nummers als ‘French Countryside’ die een heel andere Beth laten horen. Op deze ballade geeft zij ons een kijkje in haar jeugd (“all my life I have been hanging around the wrong places”) en zingt zij gevoelig en met emotie. De verleiding om buiten haar comfortzone te zingen is eenmalig: de meeste nummers worden emotieloos of met agressie gebracht. ‘Heroine’ met het hartverscheurende “All I want is to never to fall in love again” is hier het absolute droomvoorbeeld van.
Het eerste soloalbum van Jehnny Beth is een feit. Bezie dit eerder als het einde van Savages, dan als het begin van een veelbelovende solocarrière. Fans van de band zullen niet verrast zijn, maar of dit debuut een ander, of breder, publiek aantrekt is zeer de vraag. Los van de elektronica wijkt ze maar weinig af van het Savages-concept en mist het de diepgang dat het had kunnen hebben.
mxmtoon - DawnNormaal zou je denken dat artiesten muziek maken om die aan een publiek te...
Rumer - Nashville Tears Zoals er dreamcatchers zijn, zijn er volgens de folklore in het zuiden van...