RECENSIE: Ruts D.C. - ElectrAcoustiC

RUTS
2021-03-24 The Ruts (1977-1980) behoort tot het beste wat de Britse punkgolf eind jaren zeventig voortbracht. Rauwe punk en overtuigende reggaetracks wisselden elkaar af op de krap twee albums die de band afleverde.

De plotselinge dood van de charismatische frontman Malcolm Owen (overdosis op 26-jarige leeftijd) was een enorme klap voor de band. Al waren de bandleden bekend met de demonen waartegen Owen vocht. Songtitels als ‘H-Eyes’ en het dubbelzinnige ‘Love In Vain’ (“Don’t want ya, don’t want ya, don’t want ya in my arms no more”) waren daar getuige van.

De overgebleven bandleden, gitarist Paul Fox, bassist Segs Jennings en drummer Dave Ruffy gingen verder onder de naam Ruts DC. De band debuteerde in 1981 met het pop georiënteerde album Animal Now.

In 1982 besloot de band haar voorliefde voor dub reggae uit te leven op het meer dan geslaagde Rhythm Collission, een meesterstuk. Geen wonder, want met Jennings en Ruffy beschikte Ruts DC over de beste ritmetandem uit de punk en werd de plaat opgenomen met dub master Mad Professor.

De jaren daarna stonden de activiteiten van Ruts DC op een laag pitje. In 2013 komt de band echter keihard terug met Rhythm Collission Volume 2, opnieuw een album vol dansbare en militante dub reggae. Op de plaat toont nieuwe gitarist Leigh Heggarty zich bovendien een waardige opvolger van de in 2007 overleden Paul Fox.

In 2016 volgt het meer punk en rock georiënteerde album Music Must Destroy, met een kleine gastrol voor fan van het eerste uur Henry Rollins. En geheel in de geest van het COVID-tijdperk komt Ruts DC nu met een semi-elektrisch, semi-akoestisch live-album: Electracoustic (Volume One).

De plaat is zeker geen gemakzuchtig tussendoortje. De back-catalogue van The Ruts en Ruts DC (1978-2016) ondergaat een flinke metamorfose. De nieuwe uitvoeringen tonen de kracht van de songs en het vakmanschap van de muzikanten. Het album is dan ook een volwaardige aanvulling op de discografie van de band. De muziek en zang zijn bovendien zo kraakhelder op band gezet, dat het klinkt alsof de bandleden in je huiskamer zitten te spelen.

Uiteraard komen Ruts klassieker als ‘Babylon’s Burning’ en ‘Something That I Said’ voorbij. De meer recente nummers (o.a. ‘Kill The Pain’ en Psychic Attack’) passen naadloos in de setlist, maar ook de opzwepende versie van ‘Walk Or Run’ van Ruts DC’s debuutalbum Animal Now is het vermelden waard.

Na het uitbrengen van het verrassend sterke Electracoustic (Volume One) belooft het muziekjaar 2021 nog veel mooier te worden voor de liefhebbers van Ruts DC, want de band werkt momenteel aan nieuw studiomateriaal.
Recensent:Bart Slaats Artiest:Ruts D.C. Label:Eigen Beheer
Acda

Chantal Acda - Saturday MoonDe groep fans van Chantal Acda is bescheiden van omvang, maar bestaat wel...

Cover Jane Weaver - Flock

Jane Weaver - Flock Jane Weaver begon haar muzikale carrière in een band genaamd Kill Laura....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT