Weavers eerste soloplaat verscheen in 2002 en met Flock is we inmiddels toe aan haar tiende album. De sound van Weaver is door de jaren heen geëvolueerd en op Flock laat ze zich van haar meest poppy kant horen. De openingstrack en huidige single ‘Heartlow’ zet meteen de toon voor het album. Een zeer volle sound, met Weavers hoge, ietwat ijle stem daar bovenop.
Flock lijkt beïnvloed door Franse popmuziek. Ondergetekende moest nogal denken aan bijvoorbeeld Charlotte Gainsbourg en Stereolab, opvallend genoeg allebei Frans-Britse acts trouwens. De Franse invloed is het sterkst op de titeltrack. Hier zingt Weaver zelfs in het Frans en door de galm op de stem klinkt ze bijna als een authentiek zuchtmeisje.
‘The Revolution Of Super Visions’, de eerste single van Flock is wat opener van sound, waardoor de heerlijk funky baslijn mooi hoorbaar is. Deze track doet wel wat aan Prince denken. ‘Stages Of Phases’ is een lekkere rocker, met een drijvend ritme en een lekker slick gitaarriffje. Ook afsluiter ‘Solarised’, een heerlijk popsong, heeft een ietwat stuwend ritme.
In ‘Modern Reputation’ is het vooral de synth die opvalt, naast het wat vreemde ritme en de tekst, waarin het gaat over het “smashen” van “the patriarchy”. Een andere opvallende track is ‘Sunset Dreams’, waarin Weaver klinkt als een net iets gladdere versie van Joan As Policewoman.
Jane Weaver levert met Flock een prima popplaat af die heerlijk wegluistert en waarop ze de genoemde invloeden verwerkt tot een geheel eigen geluid.
Ruts D.C. - ElectrAcoustiCThe Ruts (1977-1980) behoort tot het beste wat de Britse punkgolf eind jaren...
Pino Palladino & Blake Mills - Notes With Attachments Eigenlijk is de Italiaanse Welshman Pino Palladino veel te goed voor de...