RECENSIE: While She Sleeps - Sleeps Society

SS
2021-07-17 De Britse metalcore-formatie While She Sleeps maakt een bijzondere ontwikkeling door vanaf het begin. Op subtiele wijze voegen ze aan ieder album steeds weer nieuwe elementen en lagen toe. Hierdoor weten ze zich telkens weer te onderscheiden van de rest, zonder meteen een te grote stap te maken naar “radiovriendelijke rock”. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Bring Me The Horizon. Het nieuwe album Sleeps Society is op die manier geen uitzondering. We horen hier nog steeds onmiskenbaar While She Sleeps, maar dan toch weer net een beetje anders.

Dat While She Sleeps altijd al wat progressiever is geweest wat betreft songstructuur, is wel bekend. De krachtige afwisseling tussen zachtere stukken met die explosieve hardere stukken en breakdowns maakt ze juist zo ontzettend geliefd. Die dynamiek komt nog sterker voren op dit album en laat zich bijvoorbeeld goed gelden op nummers als ‘Enlightenment (?)’ of ‘Nervous’. Bij laatstgenoemde horen we Simon Neill van Biffy Clyro terugkomen.

Waar ze hun speren voorheen vooral leken te richten op de hoge heren en de media die met leugens en bedrog de wereld voor de gek hielden, hebben ze deze speren omgedraaid. Laat je niet gek maken, of zoals ze zelf zeggen: ‘Know Your Worth’ (horen we daar een vleugje Linkin Park terugkomen?). De thematiek is dus meer op de persoon zelf gericht, waardoor het een melancholiek toontje heeft. Het omarmen van negatieve gevoelens, of zoals dat in het eerste nummer naar voren komt met de kreet “It’s okay to not be okay”.

In verhouding met de voorganger So What? is dit album meer in balans. Er zijn nog wel elektronische elementen aanwezig, maar die zijn meer met muziek verweven. ‘Systematic’ is While She Sleeps vandaag de dag in optima forma. De elektronische elementen, gemixt met het krachtige stemgeluid van frontman Loz Taylor en de breakdowns, laten horen dat ze het niet verleerd zijn. In dezelfde lijn ligt de titeltrack, waarbij de breakdown absoluut niet zou misstaan op een rave.

En toch is de tweede helft na de instrumentale track ‘PYAI’ de mindere helft, op uitzondering van de titeltrack dan. In deze tweede helft treffen we ‘Division Street’ aan, een semi-ballade die binnen de marges van hun welbekende sound blijft en nergens te zoetsappig wordt. Het blijkt een opwarmertje te zijn voor ‘Call Of The Void’, wat dan voor de voor meer emotionele vocalen zonder gangvocals gaat. Het mist allemaal net dat beetje power waar deze mannen zo om bekend staan. Daar kan zelfs Deryck Whibley van Sum41 op ‘No Defeat For The Brave’ niks aan veranderen.

Om nog te zwijgen over de bijzondere afsluitende track ‘DN3 3HT’. Iets wat ze gerust hadden mogen schrappen of een stuk korter hadden mogen maken. Het betreft hier een pianotrack waar een krakende stem van een bandlid overheen te horen is en in zeven minuten tijd vertelt waarom ze doen wat ze doen. Het album is met 11 tracks ongeveer 45 minuten lang, maar staat garant voor ‘slechts’ een handjevol echte While She Sleeps-knallers met een verblijfsvergunning.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:While She Sleeps Label:Spinefarm
Cover Manchester Orchestra - The Million Masks Of God

Manchester Orchestra - The Million Masks Of GodLaat je niet van het padje brengen door de bandnaam Manchester Orchestra ....

Cover Billy F Gibbons - Hardware

Billy F Gibbons - Hardware Nieuwe muziek van de Texaanse woestijnrockers ZZ Top is er voorlopig nog...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT