Neem bijvoorbeeld ‘I Hear The Ocean (When I Wanna Hear Trains)’. De gitaren klinken stevig. Het ritme doet zowel aan John Mellencamp denken als aan de losse pub-rock van Brinsley Schwarz. Het refrein klinkt al snel bekend. Tekstueel lijkt het te gaan over een depressie of een vastgelopen relatie. Het is een mooi geschetst beeld van iemand die uitkijkt over de oceaan, maar eigenlijk iets heel anders wil. ‘The Drive Bar In My Heart’ is net zo’n losjes pub-rocknummer, maar met wat meer de souplesse van latere rock als Oasis en Wilco. Op ‘Who’s That Man Walking Round My Garden’ klinkt er, met koebel en een lekker pingelend piano, zelfs een steviger punkritme.
Als The Wallflowers terugschakelt naar de kleinere rootsliedjes dan levert Exit Wounds haar mooiste momenten. ‘Wrong End Of The Spear’ is een mooi liedje, qua ritme dankzij de zachte drums en akoestische gitaar. En terwijl Jakob Dylan op andere momenten een rauwe schreeuw heeft klinkt hij hier meer zuiver. Net zo krachtig is het duet van ‘Darlin’ Hold On’ waarin de stem van Shelby Lynne naadloos aansluit op Jakob.
Met Exit Wounds levert The Wallflowers weer een prachtige CD af. De plaat is gevuld met stevige stadionrock diep geworteld in de beste traditie van grote rockbands, maar staat net zo stevig in het heden. Niet alleen muzikaal, maar ook als tekstschrijver laat Jakob Dylan horen een goede pen te hebben voor het schetsen van levendige beelden.
The World Of Dust - True SoundStefan Breuer is een Nederlandse muzikant op verschillende manieren zijn geld...
Ethan Gold - Earth City 1: The Longing De Amerikaanse singer-songwriter Ethan Gold is een bijzondere. Niet lang...