Nu de neuzen weer allemaal een kant op staan wordt het dus tijd om Epsilon Sky te verwelkomen. Sandstone heeft haar geluid op haar vijfde album niet heel erg veranderd. We horen melodieuze metal die in het straatje ligt van Symphony-X, de vroege Queensryche en noem nog maar wat bekende progmetal- en powermetalbands op. In vergelijking met haar vorige album heeft Sandstorm wel wat gesneden in de lengte van de plaat. Met een speelduur van drie kwartier is het allemaal beter te behappen. Het lijkt daardoor dan ook of de songs allemaal wat puntiger zijn geworden.
De wat snerende zang van Sean McBay is iets dat je moet liggen, maar hij kan wel degelijk zingen en ook het gitaarwerk van de heren Dee Kivlehan en Steve McLaughlin is meer dan voortreffelijk. Regelmatig vliegen de vingervlugge solo’s door het firmament, maar altijd in dienst van de songs. Het is dan ook best wel genieten van toegankelijke tracks als het ‘Cuts To You’, en ‘Fractured Time’ dat wel lichtjes aan Threshold doet denken. Het hoogtepunt is het slepende, majestueuze ‘Dies Irae’ dat McBay op zijn best laat horen met een bijna scream in het refrein, echt een kippenveltrack. Ook heel mooi zijn het zeer afwisselende ‘Made Up’, met gierende gitaarsolo, en de fraaie powerballad ‘Critical’ dat een mooi einde vormt van de plaat, waarna op de CD versie dan nog wel een bonustrack te vinden is.
Waar de band (of het label) wel per direct mee moet stoppen is het gedweep met het feit dat Bruce Dickinson in een grijs verleden ooit een boontje voor de band heeft gehad. Dat weten we inmiddels wel; de band lijkt verder totaal niet op Iron Maiden, dus het raakt eigenlijk kant nog wal. Los hiervan is Epsilon Sky een fijne plaat die zijn weg naar de liefhebbers van goede, licht symfonische powermetal zeker gaat vinden.
Mild High Club - Going Going GoneVoor wie onderwerpen als paranoia, klimaatveranderingen, religie,...
Daniele Mazza - Immortals Daniele Mazza kennen we vooral als toetsenist van de Italiaanse symfonische...