Voor Going Going Gone heeft Brettin gekozen om het allemaal in eigen beheer te houden. De composities, productie en zelfs de muzikale omlijsting zijn allemaal door de alleskunner zelf geregeld. Bij een eerste beluistering ontstaat al snel het vermoeden dat dit niet helemaal op toeval berust, want er lijkt maar nauwelijks sprake te zijn van een vooraf bepaalde muzikale koers. Een eventuele aanwezigheid van andere muzikanten in de studio zou hem toch maar belemmeren. Zo komen er alleen al In de eerste twintig minuten een hoeveelheid stijlen voorbij die variëren van jaren zeventig pop, tegenwoordig ook wel yacht rock genoemd, invloeden die uit de hoek van de vroegere bossanova en de folk afkomstig zijn, en horen we een manier van sampling zoals die in de jaren negentig regelmatig gebruikelijk was. Zo is daar het relaxte maar tegelijkertijd complexe ‘Dionysian State’ waarin zowel The Doobie Brothers als Steely Dan voor de nodige inspiratie hebben gezorgd, waarna vervolgens met het jazzy ‘Taste Tomorrow’ op een psychedelisch tapijt wordt uitgewaaierd naar Latijns Amerika voor ‘A New High’ en ‘Trash Heap’. Moeiteloos wordt overgeschakeld naar een sensuele bossanova, met passende damesvocalen, of een swingende samba met gevarieerde percussie. Discobeats uit de late jaren zeventig en sensuele R&B-klanken uit de nineties zijn er in ‘It’s Over Again’, maar steeds weer slaagt Brettin er in om het eigentijds te laten klinken. Als een vernieuwde uitvoering van een weliswaar iets minder stijlvaste Donald Fagen laat Brettin zijn enorme creativiteit de vrije loop. Het levert dus een rijk geluid op waarin steeds weer andere invalshoeken voorbij komen en waarin iedere keer weer iets nieuws te ontdekken valt.
Fischer-Z - Til The Oceans OverflowHet einde van de koude oorlog ligt al weer ruim dertig jaar achter ons. Het...
SandStone - Epsilon Sky Sandstone uit Ierland heeft er maar liefst acht jaar over gedaan om met een...