RECENSIE: The Velveteers - Nightmare Daydream

Velveteers
2022-03-20 Het eerste dat opvalt bij een eerste kennismaking met The Velveteers is de bezetting. Zangeres/gitariste Demi Demitro bevindt zich namelijk in het gezelschap van maar liefst twee drummers. Het geluid dat het trio uit Colorado voortbrengt is daarom behoorlijk afwijkend van wat men doorgaans zou verwachten van een driemansband. Demitro raakte al op jonge leeftijd bevriend met Baby Pottersmith die zij bij een reggae-concert ontmoette en met wie zij haar liefde voor de muziek deelde. Al vrij snel werd duidelijk dat de twee maar één doel voor ogen hadden, namelijk zelf muziek creëren. Best lastig wanneer je overloopt van creativiteit, maar nauwelijks in staat bent een instrument te bespelen.

Ondanks de beperkingen slaagden de twee er in na heel veel te oefenen en te experimenteren om zelf enkele liedjes te schrijven en een eigen geluid te ontwikkelen. Een combinatie van slechts zang, gitaarriffs, hooguit twee akkoorden en percussie. Een primitief maar zeer krachtig en uniek geluid dat pas echt vorm kreeg nadat drummer Jonny Fig zich bij de band voegde. Dan Auerbach kreeg niet geheel toevallig, in tegenstelling tot wat de bio vermeldt, de muziek van The Velveteers te horen en raakte onder de indruk van het krachtige, ongepolijste en fuzzy gitaargeluid met die merkwaardige ritmes in combinatie met de ietwat zoetgevooisde vocalen van de zangeres.

Waar een producer normaliter voornamelijk bezig is het geluid bij te schaven, koos Auerbach er voor om de drie uit te nodigen in zijn studio voor het opnemen van een debuutalbum, waarbij de ruwe randjes werden geaccentueerd. De klus bleek na één dag opnemen te zijn geklaard. De jonge onervaren muzikanten zouden door Auerbach al vanaf de eerste ontmoeting op hun gemak worden gesteld. De ontspannen manier van musiceren is duidelijk terug te horen en zeer bepalend gebleken voor het eindresultaat van Nightmare Daydream.

De kracht van het album is namelijk naast de eenvoud, de combinatie van dynamiek en de grote verscheidenheid aan sferen van de zelfgeschreven liedjes. Zo bevat het psychedelische ‘Father Of Lies’ groovende stoner-elementen uit de jaren zeventig, is er volop glamrock aanwezig, blijkt Nirvana een grote inspiratiebron voor het onstuimige ‘Motel #27’ maar wordt het tussen alle bombast ook ingetogen en klein gehouden in het grotendeels akoestische ‘Brightest Light’.

Zo laat The Velveteers op hun eerste visitekaartje vele gezichten zien, maar is het einde van de zoektocht naar een eigen identiteit nog volop in beweging. In ieder geval biedt Nightmare Daydream genoeg om de verrichtingen van deze drie jonge gasten te blijven volgen.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:The Velveteers Label:Easy Eye Sound
Cover Nathaniel Rateliff & The Night Sweats - The Future

Nathaniel Rateliff & The Night Sweats - The FutureIn 2013 veroverde Nathaniel Rateliff met zijn band The Night Sweats de...

Reytons

The Reytons - Kids Of The Estate Het verhaal van The Reytons is het bewijs dat dromen werkelijkheid kunnen...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT