RECENSIE: Zola Jesus - Arkhon

Zola
2022-09-27 Nika Roza Danilova (geboren als Nicole Rose Hummel) timmert al een aantal jaren succesvol aan de weg onder de naam Zola Jesus. Haar unieke stemgeluid in combinatie met de duistere elektronica maakt haar geen doorsnee artiest. Zo werd ze in 2018 geboekt voor het prestigieuze Roadburn festival waar ze zich moeiteloos staande wist te houden tussen de door stoner en sludge gedomineerde programmering. Het zegt iets over de ruimdenkendheid van zowel Zola Jesus als het festival. Van dit concert is in 2021 een fraai souvenir uitgekomen in de vorm van Live At Roadburn 2018.

Op Arkhon, haar zesde studioalbum, gaat Zola Jesus door waar het met voorganger Okovi uit 2017 is gebleven. Niet verrassend, want de muziek is ook nu weer duister en intens, en andermaal voorzien van cryptische teksten over verdriet en verlies. De basis van onheilszwangere elektronica wordt aangevuld met drums en percussie en hier en daar wat bas en strijkers. Daarop ligt de bijzondere stem van Zola Jesus die heel veel kan met haar stembanden, en door de hoeveelheid galm die regelmatig opduikt, zorgt voor een gothic-feel. Maar het is vooral het beklemmende van haar muziek die voor een prettig ongemakkelijk sfeertje zorgt, zoals genregenoten als Chelsea Wolfe, Anna Von Hausswolff en Emma Ruth Rundle dat ook zo lekker kunnen.

Op Arkhon wordt Zola Jesus bijgestaan door producer Randall Dunn, die ook bekendheid verwierf voor zijn werk met o.a. Sunn O))), Wolves In The Throne Room, Marissa Nadler en Anna Von Hausswolff. Hij heeft er voor gezorgd dat Zola Jesus haar eigen identiteit heeft behouden, maar ze net iets toegankelijker is gaan klinken. Exemplarisch hiervoor is ‘The Fall’ dat, wanneer je de versiersels er af knipt, eigenlijk een heel toegankelijk popliedje is dat met een been in de jaren tachtig staat. Daar tegenover staan natuurlijk ook de van Zola Jesus bekende slepende composities zoals ‘Into The Wild’ en het bijna klassiek aandoende, wonderschone ’Dead & Gone’ waarin de muzikale aankleding als een compleet orkest klinkt.

Het van een stevige beat voorziene en desolaat klinkende ‘Sewn’ doet heel sterk denken aan Siouxsie And The Banshees. Het wordt gevolgd door een klein pianoliedje (‘Desire’), waarin alle galm verdwenen is en Zola Jesus ook zonder de weldadige instrumentatie een hele goede zangeres blijkt. Het is exemplarisch voor de afwisseling op Arkhon, dat we wel mogen zien als het meest toegankelijke en tevens sterkste album van Zola Jesus tot nu toe.
Recensent:Jan Didden Artiest:Zola Jesus Label:Sacred Bones Records
Ghost Woman

Ghost Woman - Ghost Woman Ghost Woman is het alter ego van Evan John Uschenko (Alberta, Canada). Van...

TV Priest

TV Priest - My Other People Het debuut van TV Priest werd twee jaar geleden groots onthaald. Het Britse...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT