Dit beschrijft de muziek maar al te goed. Luister maar eens naar ‘Jaculysses’, waarbij de gitaar en de bas de richting bepaalt en de rest moet volgen. De trompet breekt even vrij, maar houdt zich aan het zichzelf opgedrongen tijdschema. Hetzelfde gebeurt op ‘Nago’. Knap is het wel, maar ook saai. Zeker als je weet dat hier twee drummers aan het werk zijn (Simon Popp en Sebastian Wolfgruber) verwacht je toch een andere dynamiek. In ieder geval meer pit en dat ontbreekt hier volledig.
Daar komt nog bij dat de musici naast deze band meer bezigheden hebben. Martin Brugger, de bassist, heeft met indie- en elektronica bands gespeeld en schrijft filmmuziek. Paul Brändle, de gitarist, is vast onderdeel van The Rick Hollander Quartet. Mattias Lindermayr, de trompettist, heeft met zowel The Sepalot Quartet als de Franse saxofonist Mathieu Bordenave gewerkt. Genoeg muziekervaring om mee te nemen naar de band waar het mee begon, toch?
Er staan heus een aantal goede nummers op het album, maar er is er niet één die blijft hangen. Opener ‘Ghazal’ weet het drumduo, oftwel Fazer Drums, met Afrikaanse ritmes en percussie goed te gebruiken. Het is hier echter de geknepen trompet die opvalt. Ook ‘Thea’ is een prima lange trompetsolo, waarbij de drum het geheel strak in de hand houdt. Al weet een frivole bas halverwege even te ontsnappen aan de aandacht van de overige bandleden. Hier hoor je dat het op een podium wel eens anders gespeeld zou kunnen worden. Waarom doen ze dat nu niet op het album?
Op /plex klinkt Fazer iets te klinisch, waardoor de muziek zielloos overkomt. Daar kan de uitbarsting van de trompet op het anders clichématige ‘Dezember’ niet veel aan veranderen. Als het aan dit ensemble had gelegen, was jazz weer terug bij af. Hopelijk brengen zij op het volgende album meer ter tafel.
Beach Bunny - Emotional CreatureDe Amerikaanse band Beach Bunny begon in 2015 als slaapkamer-project van...
Colpitts - Music From The Accident In 2018 werd drummer/percussionist John Colpitts door een dronken...