De wind laat zich direct gelden op het openingsnummer ‘Mnajdra’. De dwarsfluit van de Italiaan Calogero Giallanza wordt in eerste instantie begeleidt door de Algerijn Salim Dada op gitaar en zorgt voor een eerste impressie. Pas als de gitaar wordt verruild voor de kwitra en de Italiaan Andrea Piccioni met zijn handtrommels zijn intrede doet, krijgt de muziek een eigen karakter. Het westerse geluid krijgt een oosters tintje. Het trio weet dit op het gehele album vast te houden. Soms overheersen Europese klanken, zoals op ‘Histoire De La Montagne D'Olivier’ of ‘La Ballade Méditerranéenne’, waarbij terugkerende gitaarthema’s het nummer bepalen. Op ‘Maremosso’ hoor je de Noord-Afrikaanse invloed door de ritmes die Piccioni zijn medemuzikanten oplegt. Het traditionele Syrische gedicht ‘Ritu Riyad’ is door Dada bewerkt, waardoor de van origine Arabische klanken te vergelijken zijn met West-Europese folk.
De inspirator voor dit album, de Arabisch-Siciliaanse dichter Ibn Hamdis (1056-1133), wordt geëerd door twee van zijn werken op muziek te zetten. Doordat de Normandische verovering hem dwong zijn thuisland Sicilië te verlaten, werd hij een levenslange balling. De Marokkaanse zangeres Karima Skalli weet zijn gevoel prachtig te vertolken op ‘Behind The Sea’ (vertaald: "O zee, voorbij jou is er een paradijs / Waarin ik bekleed was met vreugde, niet ellende /../Terwijl de zee onze hereniging verhinderde / Ik zou de halve maan beklimmen, als een boot / totdat je de fonkelende zon omarmt" ). Ook op ‘Nwiba Skallia’ weet zij een gevoelige snaar te raken (vertaald: "Passie heeft op zijn beurt het zegel van mijn tranen verspreid / Ik wilde de sintels verstikken, maar ze branden nog steeds” ). Na een introductie van Dada op kwitra, weet de zangeres de percussie van Piccioni dusdanig naar haar hand te zetten dat zij het nummer eigen maakt. De bezwerende fluit van Giallanza draagt hier alleen maar aan bij.
De aanraking met Grieks-Romeinse en Arabisch-moslim beschavingen bleven zichtbaar als Ibn Hamdis over zijn vaderland schreef of zong. Het Shulùq Ensemble weet hier een prachtig muziekdocument van te maken. De kracht van de drie geleerde muzikanten zit hem in het respect voor elkaar en de culturen die zij met zich meedragen. Het levert een prachtige ode op, wat het ballingschap zou hebben verzacht.
Lara Taubman - Kentucky LightHet is wel interessant hoe een hete dag in juli kan zorgen voor een album vol...
Francois Robin - Mathias Delplanque - L'ombre De La Bête "Mijn instrument is dierlijk. Alles aan hem roept dierlijkheid op: zijn...