Je zou bijna denken dat de emancipatie geslaagd is in België want het zijn de vrouwen die tegenwoordig de touwtjes (en soms de stokjes) in handen hebben in de toonaangevende Vlaamse bands van dit moment. Of het nou de sludge-core is van Brutus (Stefanie Mannaerts), de dark wave van Whispering Sons (Fenne Kuppens) of de punky indie-grunge van PEUK (Nele Janssen), de vrouwen staan hier hun mannetje.
Escape Somehow is het tweede volwaardige album van PEUK na hun debuut uit 2019. ‘Bokkenpaleis’ is de lekker beukende opener van de plaat, met een lieflijk gezongen refrein: ”I’m in the ground, drill in the sound, gonna sweat it out with the undercrowd, the underground gets my head unbound, digging up a waauw and escape somehow”. Met de dynamiek zit het wel snor bij PEUK!
Peuk grijpt op Escape Somehow terug naar de gitaarjaren ‘80 en vooral ’90. Indie-rock, grunge en punkrock gaan hand in hand. Bij het beluisteren van het heavy intro van ‘Who Are You Really?’ laat Nele Janssen haar gitaar tekeer gaan zoals Black Flag’s Greg Ginn dat kan en op ‘Lebanon’ is in het gitaarwerk een voorliefde voor Sonic Youth hoorbaar.
Op ‘Rudy’ en ‘Inconvenient’ stuitert PEUK nog even lekker door om op ‘Enabler’ iets gas terug te nemen. Maar met ‘Erase Me’ belandt de band pas echt in rustiger vaarwater. Het vormt daarmee een bijna verstilde afsluiter van een album vol sympathieke rammelrock. PEUK blijft makkelijk overeind op plaat, maar is zo’n band die je vooral ook live moet ervaren. Gaat dat zien in het clubcircuit of op de festivalweides komende zomer!
Osuna - Along The Silk RoadHoe zou muziek geklonken hebben toen Marco Polo reisde vanuit Europa naar het...
Jason Isbell & The 400 Unit - Weathervanes De kerstboom optuigen als het buiten guur is. Oma’s appeltaart eten. Een...