Danny is een zware jongen en dat komt in ‘Hard Way To Go’ naar voren, waar de gitaren en de drums net wat zwaarder zijn aangezet. Verder horen we veel klassieke blues en rock die lekker wegluistert. Het tempo is precies goed. Mid-tempo en ballads voeren de boventoon. Dit aangename bij te benen tempo geeft die lekkere stomp waar je lekker op kunt heupwiegen en waardoor alle instrumenten, -Hammond, piano, drums, bas en achtergrondzang- allemaal goed tot hun recht komen en niet alles vol maken maar elkaar juist ruimte gevend. Een heerlijke luisterervaring die lekker weghapt. De kunst van het weglaten dus. Hierdoor weet Danny er juist extra gevoel en emotie in te brengen. Afsluiter ‘Drawn’ is een instrumentale korte jam waarbij Dannny en zijn band laten horen dat ze door de wol geverfd zijn.
Rise is een mooie evenwichtige bluesrockplaat waar de subtiliteit het wint van de krachtpatserij. Gewoon een bluesplaat waar niemand een buil aan kan vallen.
Het lijkt allemaal zo eenvoudig, maar dat is juist de kracht van de plaat. Het maakt dat je bijna niet door hebt hoe goed het allemaal in elkaar zit.
bdrmm - I Don`t KnowErgens halverwege het vorige decennium begon Ryan Smith in zijn eentje muziek...
Dom Martin - Buried In The Hail De herinneringen aan zijn vader zijn niet allemaal even dierbaar, maar het...