Als tienjarige verdiepte Menguy zich in het fluitspel dat hij leerde door mee te spelen met voornamelijk Iers repertoire, waarin een voorname rol was weggelegd voor dit door hem zo geliefde instrument. Naarmate hij zich steeds comfortabeler voelde als muzikant, ontstond snel de behoefte om zijn muzikale horizon te verbreden. Zijn zelf ontwikkelde techniek bleek uniek te zijn en zijn benadering, waarin hij diverse stijlen in elkaar liet vloeien, zelfs baanbrekend. Toch was er een genre dat zou uitgroeien tot zijn meest favoriete. De bluegrass bleek uitermate geschikt om te voorzien van zijn energieke fluit-capriolen en die invloeden zijn dan ook duidelijk waarneembaar op SPI. De organische aanpak en de speelse, soms zelfs hevige ritmische arrangementen zorgen ervoor dat de muziek ademt en beweegt. De kracht van het ontspannen gespeelde 'Caravan 734' is de ruimte die de muzikanten elkaar bieden. Geen moment dreigt de verleiding van egotripperij, een valkuil die in dit genre nog weleens om de hoek komt kijken. Indrukwekkend hier is bijvoorbeeld het sterke samenspel van gitaar en bas terwijl er in het snel gespeelde 'Jigs' juist weinig ruimte lijkt over te blijven voor de fluitist om op adem te komen.
Uiteraard is er altijd een link naar de muziek uit de Keltische folkhoek, maar het is dit kwartet gelukt om er een eigentijdse draai aan te geven en daarmee zodoende de muziek bij een jonger en ook hip publiek te introduceren. Daarmee is het Erwan Menguy Quartet bovendien in de opzet geslaagd om deze muziek ook in de nabije toekomst voort te laten leven.
Lorrèn - Sunkissed Sunkissed is in theorie een album om het warm van te krijgen. Het begint...
De Niemanders - II Wat de heren Rocco Osterman, Wout Kemkens en de later toegetreden Rick...