RECENSIE: HIM - Venus Doom

HIM - Venus Doom
2007-09-16 In Europa is het Finse HIM bekend geworden door de hit Join Me (1999). In de Verenigde Staten ging het vooral lopen nadat de band vriendjes werd met ‘s werelds meest puberale twintiger Bam Margera. Hij ging hun muziek ging gebruiken in zijn shows op MTV, nam HIM’s logo – het heartagram – over om op zijn eigen producten te gebruiken, en ineens was Amerika niet meer zo onbereikbaar als het tot dan toe had geleken. Bam regisseerde een aantal videoclips van de band, en zanger Ville Valo was regelmatig te zien in zijn programma Viva la Bam. HIM’s vijfde studio album Dark Light (2005) was vooral gericht op de Amerikaanse markt; korte en vooral erg catchy nummers, waar door de producers overal extra geluidjes aan toegevoegd waren. Alle tracks van dat album hebben dezelfde opbouw, hetzelfde geluid en het leek vrij weinig op de HIM van de voorgaande cd Love Metal (2003). Dark Light behaalde dan ook niet het succes waar de band op hoopte en er werd al snel besloten dat het nieuwe album weer in oude stijl zou worden. Een prima beslissing!

Venus Doom is het zesde album van Ville Valo en consorten. De meeste nummer zijn geschreven in het koude, donkere Lapland, waar Valo zich terug trok om zo het juiste gevoel weer terug te vinden. Het resultaat is een ruiger album, vol doom en gloom. Valo heeft zijn muze duidelijk teruggevonden in het hoge noorden. Al bij het eerste nummer, titelsong 'Venus Doom', wordt duidelijk dat HIM zijn belofte waarmaakt. Lage gitaartonen knallen je tegemoet en zetten meteen de juiste sfeer. De vaart gaat er flink uit als Valo begint te zingen, maar dat wordt aan het einde van het nummer weer goedgemaakt, als de band helemaal los gaat. De sound van dit album is voor een deel bepaald door co-producer Hiili Hiilesmaa, die ook verantwoordelijk was voor Love Metal en HIM’s eerste album Greatest Lovesongs Volume 666 (1996).

Het eerste nummer dat in de media van Venus Doom te horen was is 'Passion’s Killing Floor', dat op de officiële soundtrack van Transformers staat. Wat stijl betreft zit het tussen Dark Light en het nieuwe album in. Een goed gekozen opwarmer om mensen al wat te laten wennen aan wat er zou komen. Eerste single 'Kiss of Dawn' heeft een geweldig gitaarrif. Sowieso is er op deze cd meer ruimte voor gitarist Linde (voluit Mikko Lindström) om zijn kunsten te vertonen. Meest catchy is 'Bleed Well', dat net als alle anderen over de donkere kanten van de liefde gaat. Ook tekstueel is Valo weer helemaal op dreef.

De cd bevat slechts negen nummers, maar die zijn allemaal langer dan vijf minuten – met uitzondering van het prachtige, akoestische 'Song or Suicide', dat ruim een minuut lang is, en 'Sleepwalking Past Hope', dat iets langer duurt dan tien minuten. Leuk detail is dat alle songteksten in het boekje handgeschreven zijn door Valo. Venus Doom werd geproduceerd door Tim Palmer, die samen met Hiilesmaa en de band een prima plaat heeft neergezet. Een stuk minder toeters en bellen dan Dark Light en dat klinkt toch veel beter!
Recensent:Imre Veen Artiest:HIM Label:Warner
Veldman Brothers - Home

The Veldman Brothers - HomeHet debuutalbum Home van de Overijsselse bluesrockband The Veldman...

Manu Chao - Radiolina

Manu Chao - La Radiolina Manu Chao is een naam die grote bekendheid heeft, niet in de laatste plaats...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT