Tot nu toe schreef Wednesday alleen maar liedjes over zombies, de duivel, de dood en ander verderf. Met een vette knipoog, dat wel. Op Skeletons staan voor het eerst ook nummers met een persoonlijke lading, zoals ‘My Demise’. Het album is wat donkerder van sfeer dan zijn voorgangers. Dat is meteen duidelijk bij het eerste nummer ‘Scream Baby Scream’, waar een zware metal-riff overheerst. Wat luchtiger en meer punk is ‘Gimme Gimme Bloodshed’, wat in een razend tempo uit je luidsprekers knalt.
Halverwege de cd is het muziekaal gezien tijd voor een rustpuntje met titeltrack ‘Skeletons’ en ‘My Demise’. Tekstueel wordt het hier wat zwaarder en vooral persoonlijker. Laatstgenoemd nummer gaat over Wednesday’s alcoholverslaving, waar hij intussen vanaf is. Een ander persoonlijke nummer is ‘With Friends Like These’, dat waarschijnlijk gaat over de voormalige bandleden van Frankenstein Dragqueens die het tegenwoordig niet meer zo goed met elkaar kunnen vinden.
Natuurlijk heeft ook Skeletons weer lekker veel nummers over moord en doodslag. ‘All American Massacre’ bijvoorbeeld, en ‘Dead Carolina’. Wednesday houdt van kort maar krachtig, zo ook bij dit album. De elf (geen dertien) nummers hebben samen een speellengte van net veertig minuten. Skeletons is een serieuzer album dan beide voorgangers. De knipoog is wat subtieler. De persoonlijke teksten passen goed bij de rest van het album en bewijzen dat Wednesday (die eigenlijk Joseph Poole heet) niet alleen horrorliedjes kan schrijven.
Brant Bjork - Punk Rock GuiltBij het horen van de naam Brant Bjork zal niet iedereen direct denken aan...
Dan Le Sac vs. Scroobius Pip - Angles Ruim een jaar geleden dook op YouTube ineens een muziekclip op met een op...